ΚΑΠΩΣ έτσι έγινε και με το πρόγραμμα «Αλλάζω Συσκευή». Μια εξαιρετική ιδέα, η επιδότηση αντικατάστασης ψυγείων και κλιματιστικών με έκπτωση από 30% έως και 50%. Τα οφέλη πολλαπλά. Καινούργιες συσκευές για νοικοκυριά, που καίνε λιγότερο ρεύμα στην εποχή της ενεργειακής κρίσης, αλλά και ακόμα ένα βήμα στη χαμηλότερη κατανάλωση, που οδηγεί και σε χαμηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

ΕΚΑΝΑΝ αίτηση 879.026 νοικοκυριά. Για την ώρα, όμως, μόλις 151.450 θα λάβουν την πολυπόθητη επιδότηση. Μόλις ένας στους έξι. Προφανώς και οι δικαιούχοι έχουν πάρα πολύ χαμηλά εισοδήματα.

ΤΟ θέμα, όμως, είναι, εκτός από τα πολύ ευάλωτα οικονομικά νοικοκυριά, να στηριχθεί και η μεσαία τάξη. Γιατί, στην ουσία, με τα κονδύλια που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή μένει εκτός.

ΚΑΙ δεν είναι μόνο το πρακτικό μέρος. Είναι και το κοινωνικοπολιτικό. Οι πολίτες της μεσαίας τάξης πολύ δύσκολα εντάσσονται στα διάφορα επιδοματικά προγράμματα. Την ίδια ώρα, είναι εκείνοι που σηκώνουν ένα δυσβάσταχτο βάρος. Δηλώνουν τα εισοδήματά τους, πληρώνουν φόρους και σπάνια βλέπουν το κράτος να τους επιστρέφει κάποιο μπόνους.

ΝΑΙ, η κατάσταση στα δημοσιονομικά είναι δύσκολη. Η κυβέρνηση, όμως, πρέπει να ψάξει και να βρει χρήματα για να αυξήσει σημαντικά το αρχικό κονδύλι των 150 εκατομμυρίων ευρώ. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να βρεθούν άλλα 500 εκατομμύρια που απαιτούνται ώστε να επιδοτηθούν οι τρεις στους τέσσερις αιτούντες, αλλά δεν έχει και νόημα να επιδοτείται μόλις ο ένας στους έξι.

Η επιτυχία κάθε μέτρου στήριξης μετριέται από το πόσοι ωφελούνται από αυτό. Πριν καν ανακοινωθεί και «διαφημιστεί» οποιαδήποτε επιδότηση, θα πρέπει τα κυβερνητικά στελέχη να υπολογίζουν τους δικαιούχους σύμφωνα με τα χρήματα που δίνονται. Αν δεν βγαίνει ο λογαριασμός, ίσως είναι καλύτερα να αναβάλλεται το μέτρο μέχρι να βρεθούν τα αναγκαία κονδύλια.

ΓΙΑΤΙ, και στο πολιτικό ισοζύγιο, μάλλον χαμένη πάει η προσπάθεια όταν μένουν δυσαρεστημένα πάνω από 700.000 νοικοκυριά, τα οποία ήλπιζαν να λάβουν την επιδότηση.