Σύμφωνα με την «Πολίτικα» του Βελιγραδίου, θυμίζει την τεταμένη ατμόσφαιρα ύστερα από τον πόλεμο του 1999, όταν οι Σέρβοι του βόρειου τομέα είχαν αφεθεί στο έλεος της διεθνούς κοινότητας και των Αλβανών.

Η σερβική εφημερίδα θυμίζει ότι πέντε χρόνια μετά την απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη σερβική επικράτεια είχε εξαπολυθεί πογκρόμ κατά των Σέρβων κατοίκων του. Τώρα, οι ελάχιστοι που απέμειναν φοβούνται μήπως έχουν την ίδια τύχη.

Θεωρητικά, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες απειλούν τον αδιάλλακτο Κοσοβάρο πρωθυπουργό, Αλμπιν Κούρτι, ακόμη και με εκπαραθύρωση, αν δεν αποσύρει την αλβανο-κοσοβάρικη αστυνομία από τους σερβικούς δήμους του Βορρά και δεν δεχθεί την επανάληψη των εκλογών-φάρσα, παράλληλα με τη δημιουργία της Ενωσης Σερβικών Δήμων του Κοσσυφοπεδίου.

Το μόνο, όμως, που θα μπορούσε να τον ταρακουνήσει θα ήταν να τον βάλουν οι Αμερικανοί στη μαύρη λίστα «εχθρών της Δημοκρατίας και της περιφερειακής ειρήνης», διατάσσοντας ταυτόχρονα την KFOR (όπου κυριαρχεί η Τουρκία) να πάρει τη θέση της αλβανο-κοσοβάρικης αστυνομίας.

Από τη στιγμή, όμως, που η Ουάσιγκτον δεν δείχνει τέτοια προθυμία, ο Κούρτι αποθρασύνεται με προκλητικές δηλώσεις του τύπου «παραμένω πιστός στις αρχές της Ενωσης του Πρίζρεν» (της συνέλευσης των Αλβανών προυχόντων του 1878, που έθεσε ως στόχο τη Μεγάλη Αλβανία). Κατά τον Σέρβο αναλυτή Σέρντγιαν Γκράοβατς, ο Κούρτι ενεργεί βάσει σχεδίου. Επιδιώκει να προκαλέσει ένοπλη αντίδραση των ντόπιων Σέρβων (ή και επέμβαση της ίδιας της Σερβίας), ώστε να βρει πάτημα για να διώξει τον σερβικό πληθυσμό βόρεια του ποταμού Ιμπαρ.

Εναλλακτικά, θα κάνει το βίο των Σέρβων αβίωτο, ώστε να φύγουν μόνοι τους, ενώ το ιδανικό σενάριο που έχει στο μυαλό του είναι μια σύγκρουση Σερβίας -ΝΑΤΟ, που θα τον καθιστούσε «μονάρχη» του αλβανικού έθνους, με κέντρο την Πρίστινα και όχι τα Τίρανα. Η προϊστορία του Κούρτι δείχνει ότι είναι ικανός για όλα. Το ερώτημα είναι γιατί η Δύση εξακολουθεί να τον ανέχεται. Μήπως επειδή ο Βούτσιτς αρνείται να περάσει στο αντιρωσικό στρατόπεδο;