Αρχικά γίνεται υπό το κλίμα ιδιόμορφων και πρωτόγνωρων πολιτικών συνθηκών. Η έως πρότινος αξιωματική αντιπολίτευση αυτοκαταργήθηκε μέσα σε κλίμα απαξίωσης και έλλειψης αυτοσεβασμού και στη θέση της αναδείχθηκε το ΠΑΣΟΚ, δίχως να κουνήσει έστω και το μικρό του δαχτυλάκι μπροστά στην εκπληκτική εύνοια της τύχης. Καλείται να το κάνει τώρα, εκ των υστέρων, ώστε να πείσει ότι η τύχη δεν είναι τελείως τυφλή. Σύμφωνα με τα τελευταία δημόσια δείγματα, μετά και τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ο Νίκος Ανδρουλάκης δημιουργεί την αίσθηση ότι έχει αρχίσει να μπαίνει σε νέο ρόλο άρθρωσης πολιτικού λόγου, ακόμα και αν τα βασικά του σημεία βρίθουν γενικοτήτων και παλαιοπασοκικού λόγου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάζεται σκληρά από την αναζήτηση νέας ταυτότητας και ελπίζει πως θα ξεπεράσει τις υπαρξιακές του αναζητήσεις. Παρ’ όλα αυτά, πέρασε στην επόμενη φάση του με τον Σ. Φάμελλο, που, αν μη τι άλλο, ο μέχρι τώρα λόγος του αποφεύγει τις ακρότητες και την τοξικότητα του Αλ. Τσίπρα. Ακόμα και αυτός, ανεξάρτητα από τις πραγματικές προθέσεις που έχει στην πίσω πλευρά του μυαλού του, παρουσιάζει -δημοσίως τουλάχιστον- διάθεση επαναπροσδιορισμού σε ζητήματα που στο παρελθόν επέδειξε καταστροφική διαχείριση. Για τον Στ. Κασσελάκη δεν τίθεται λόγος. Οδεύει προς το σημείο από όπου εμφανίστηκε: Το πουθενά. Η Νέα Αριστερά μπορεί να φαίνεται ότι περιθωριοποιείται ακόμα περισσότερο -και με την αστοχία τής εξαιρετικά πολωτικής πρότασης Ράμμου-, αλλά παραμένει σε ένα κοινό πεδίο συμβατικά αποδεκτής συνεννόησης.

Η φράση «μέτωπο λογικής», που ήταν πολύ της μόδας την περίοδο της κορύφωσης της οικονομικής κρίσης, το 2016, δείχνει να επανέρχεται, ευτυχώς υπό συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και διεθνούς αναβάθμισης της χώρας. Αυτό, βεβαίως, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να μεταφραστεί η επιτυχία των αριθμών σε όσο το δυνατόν πιο απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα στα έσοδα των νοικοκυριών. Αυτό είναι το στοίχημα για την κυβέρνηση. Παρ’ όλα αυτά, το κλίμα αποκατάστασης του πολιτικού πολιτισμού είναι μια κανονικότητα που μας είχε λείψει…