Εργαζόταν 28 χρόνια στο νοσοκομείο και ήταν πατέρας ενός 12χρονου αγοριού. Οπως ήταν φυσικό, προσωπικό και διοίκηση σοκαρίστηκαν από την απώλεια του νοσηλευτή. Είναι σκληρό και αναπάντεχο να αποχαιρετάς τον άνθρωπό σου που φεύγει για τη δουλειά και να μην τον ξαναδείς ζωντανό.
Ομως, δυστυχώς, ο θάνατος του 51χρονου Γιώργου από το ΑΧΕΠΑ αποτέλεσε τη βάση για να «ξυπνήσει» το… τέρας του συνδικαλισμού. Με μία πύρινη ανακοίνωση 415 λέξεων, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης, εκτός από τα συλλυπητήρια που εξέφρασε προς την οικογένεια και τους συναδέλφους του νοσηλευτή, άρχισε να ξιφουλκεί κατά πάντων! Σύμφωνα λοιπόν με την ΕΝΙΘ -η οποία άλλωστε διαχρονικά δεν διακρίνεται για την ορθότητα του συνδικαλιστικού λόγου της- «το τραγικό γεγονός, ανεξαρτήτως του παθολογικού αιτίου, όπως και άλλα περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναδεικνύουν τη δραματική κατάσταση του ΕΣΥ και κυρίως τον τεράστιο φόρτο και την εξουθένωση των υγειονομικών».
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Κοντολογίς, ο 51χρονος μπορεί να αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας, αλλά -σύμφωνα με την ΕΝΙΘ- πέθανε λόγω των ελλείψεων προσωπικού στο ΕΣΥ! Και η συνδικαλιστική σκύλευση νεκρού συνεχίστηκε, καθώς η ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου μπορεί να άρχιζε με το τραγικό γεγονός της απώλειας του 51χρονου, αλλά συνέχιζε με ψεύδη και κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για σύσταση «νέου ΕΣΥ» που «θα φέρει νέα μείωση προσωπικού, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, κλείσιμο νοσοκομείων και δομών ΠΦΥ και ακόμα βαθύτερη εμπορευματοποίηση των νοσοκομείων με επί πληρωμή χειρουργεία και άλλα τραγικά». Τραγικοί είναι οι συνδικαλιστές της ΕΝΙΘ που επιχειρούν να αξιοποιήσουν και να πατήσουν πάνω στο θάνατο ενός ανθρώπου για να μπορέσουν να αποκτήσουν ρόλο και λόγο.
Και η τραγικότητά τους φάνηκε και από το γεγονός ότι στο ηλεκτρονικό μήνυμα που εστάλη από την ΕΝΙΘ, εκτός από την ανακοίνωση για τον 51χρονο, επισύναψαν και δύο ακόμη ανακοινώσεις. Μία με τίτλο «Κάτω τα χέρια από τη Λάρκο» (!) και μία με τίτλο «Αλληλεγγύη με τους εργαζομένους της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ». Ο,τι να ’ναι…
Ο συνδικαλισμός είναι μια κατάκτηση των εργαζομένων. Ο θεσμός θα πρέπει να περιφρουρείται και να προστατεύεται, διότι πολύ εύκολα μετατρέπεται (έχει συμβεί κατά το παρελθόν) σε «σκαλοπάτι» για την κεντρική πολιτική σκηνή και μπορεί να οδηγήσει σε γραφικότητες…
Οπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με τις ανακοινώσεις της ΕΝΙΘ…