Ετσι εκτιμά στο Politico ο επικεφαλής του Eurasia Group Εurope, Mουτζτάμπα Ραχμάν. Μολονότι υπάρχει ακόμη πολύς χρόνος ως τις προεδρικές εκλογές του 2027, ο έμπειρος αναλυτής φοβάται μήπως συμβεί στη Γαλλία αυτό που έγινε στις ΗΠΑ: να επηρεάζει ο Τραμπ την ασκούμενη πολιτική προτού ανέλθει επίσημα στην εξουσία.
Τον Ιούνιο, η Μαρίν Λεπέν έχει τη δυνατότητα να επιβάλει επικοινωνιακά την ατζέντα της, αν επαληθευτεί η πρόγνωση των δημοσκοπήσεων που θέλει τον «Εθνικό Συναγερμό» να κερδίζει την κεντρώα συμμαχία του Μακρόν «Αναγέννηση» με 10 μονάδες διαφορά (30%-20%).

Στο Μεταναστευτικό, είδαμε ήδη τον Γάλλο πρόεδρο να μετακινείται στις δεξιές θέσεις. Αλλά σε σειρά άλλων ζητημάτων, όπως το Ουκρανικό και η θέση της Γαλλίας απέναντι στην Ε.Ε., υπάρχει εύλογη ανησυχία. Είναι γεγονός ότι η αρχηγός του «Εθνικού Μετώπου» και ο χαρισματικός νεαρός διάδοχός της, Ζορντάν Μπαρντελά, έχουν επιβάλει κόσμια συμπεριφορά στους 88 βουλευτές της παράταξης. Εχουν κόψει τις ριζοσπαστικές κορόνες, πολιτεύονται με σοβαρότητα – σχεδόν κρατάνε την ανάσα τους, όπως η αρχηγός, για να μην κάνουν καμιά γκάφα την επόμενη τριετία. Η Λεπέν έχει αποστασιοποιηθεί από τον Πούτιν κι έπαψε να μιλάει για έξοδο από Ε.Ε.-ΝΑΤΟ.

Δεν κρύβει, όμως, ότι επιδιώκει να χαλαρώσει την εξάρτηση της Γαλλίας από Ουάσιγκτον και Βερολίνο, υιοθετώντας εθνικές προτεραιότητες που συχνά δεν συνάδουν με τους συμμαχικούς/εταιρικούς κανόνες. Δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι θα απομακρύνει τη Γαλλία από το δυτικό στρατόπεδο.

Αν, όμως, πάψει να στηρίζει έμπρακτα την Ουκρανία, αν δώσει επιδοτήσεις στους Γάλλους αγρότες κατά παράβαση της ΚΑΠ, αν επιβάλει ελέγχους στα σύνορα σε Ευρωπαίους πολίτες, αν παρακρατήσει τη συνεισφορά της Ε.Ε. στον κοινοτικό Προϋπολογισμό… Μια σειρά από «αν» που προβληματίζουν από τώρα τους ευρωπαϊκούς κύκλους. Το 2027 είναι μακριά, αλλά ο Ιούνιος έφτασε.