Κάποιες φορές η αρχή του νέου χρόνου γίνεται δύσκολη. Η είσοδος του 2025 βάρυνε με την εκδημία του Κώστα Σημίτη, ενός πολιτικού που υπηρέτησε τη χώρα πιστεύοντας ότι αξίζει καλύτερο μέλλον. Στόχευε στην οικονομική σταθερότητα, ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές πολιτικές, με την ιδιωτικοποίηση του αδηφάγου δημόσιου τομέα, χωρίς να έχει αρωγό του τον σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ. Κι ήταν αυτός που έστρεψε αταλάντευτα το ΠΑΣΟΚ προς την Ευρώπη, βάζοντας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τα κενά περιεχομένου συνθήματα και τις διακηρύξεις.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με το κύρος του, εξασφάλισε το μέλλον της Ελλάδας από παντοίους κινδύνους εντάσσοντάς την ΕΟΚ – όταν οι ταγοί της ήξεραν ότι δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις. Ο Κώστας Σημίτης, με την ευρωπαϊκή του προσήλωση, ενέταξε την Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, όταν, επίσης, ήξεραν ότι δεν πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις, οχυρώνοντάς την απέναντι σε όποια μελλοντική οικονομική αβεβαιότητα. Ετσι σώθηκε η χώρα από την πλήρη καταστροφή, όταν επικράτησαν άφρονες πολιτικές. Δεν θέλω να σκέφτομαι, σήμερα, τι θα μας στοίχιζε και πώς θα ήταν η Ελλάδα αν είχαμε βρεθεί εκτός ευρώ.

Θυμίζω ακόμη ότι ενώ η Ε.Ε. δεν ήθελε να εμπλακεί στο άλυτο Κυπριακό, ο Κώστας Σημίτης, με συστηματική προσπάθεια και επιμονή στο σχέδιο για  τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το 2003, κατάφερε, μαζί με εννέα άλλες χώρες, να ενταχθεί και η Κύπρος. Είναι ένα επίτευγμα που και μόνον αυτό αν είχε επιτελέσει, θα τον έγραφε η ελληνική Ιστορία.

Ο Σημίτης έχασε τις εκλογές το 2004. Από εκεί κι έπειτα οδηγήθηκε η χώρα σε ατραπούς που κόντεψαν να της στοιχίσουν το μέλλον της. Χάρη στον Κυριάκο Μητσοτάκη πήρε τα πάνω της, ώστε σήμερα να βρίσκεται, με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, σε πολιτική και οικονομική σταθερότητα, με στόχους εκσυγχρονιστικούς, με σεβασμό από τη διεθνή κοινότητα, με δυναμική θέση στην Ε.Ε., με ισχυρές συμμαχίες.

Διαβάσαμε πολλές δηλώσεις για τον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Δεν καταλαβαίνω γιατί άνθρωποι που είναι  σαφές ότι δεν εκτίμησαν τίποτε από την προσφορά του θεωρούν υποχρέωσή τους να κάνουν κάποια μίζερη δήλωση, που, εν τέλει, τους εκθέτει. Πράγματι, η Ιστορία κρίνει τους πάντες. Και δεν χρειάζεται να κλείσει τα μάτια του κανείς. Το κάνει και νωρίτερα…