Δύο μέρες αργότερα η εφημερίδα «ΜΠΑΜ» δημοσίευσε απόρρητα έγγραφα τα οποία, όπως γράφτηκε, αποδείκνυαν ότι το 2016 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. παρακολουθούνταν στελέχη της ίδιας της κυβέρνησης! Χθες διατάχθηκε σύλληψη, και μάλιστα με τη διαδικασία του αυτοφώρου, για τον εκδότη της εφημερίδας Π. Κουσουλό, για τη δημοσιοποίηση απόρρητων εγγράφων της ΕΥΠ.

Αν μη τι άλλο -πέραν του ορθού ή όχι της έκδοσης εντάλματος κατά του δημοσιογράφου- επιβεβαιώνεται το γνήσιο των εγγράφων που δημοσίευσε η εφημερίδα, άρα και το αληθές των περιγραφόμενων γεγονότων! Αν τα έγγραφα ήταν ανύπαρκτα ή ψευδή, δεν θα μπορούσε ποτέ να εκδοθεί τέτοιο ένταλμα. Τις λεπτομέρειες θα τις βρει η Δικαιοσύνη, όμως το μείζον θέμα είναι η απόδειξη ότι ο Α. Τσίπρας για μία ακόμα φορά είπε ψέματα. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι επί των ημερών του η ΕΥΠ παρακολουθούσε ακόμα και στελέχη του. Και το ακόμα χειρότερο είναι πως τους παρακολουθούσαν παράνομα, χωρίς να υπάρχει καν εισαγγελική έγκριση!!!

Η ΕΥΠ του κ. Ρουμπάτη παρακολουθούσε παράνομα τον… γ.γ. της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα, Σπ. Σαγιά, και τον …πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Στ. Πιτσιόρλα! Δεν παρακολουθούσε κλητήρες ή περιπτεράδες έξω από κάποια υπουργεία, αλλά πρόσωπα-κλειδιά της τότε κυβέρνησης. Πρόκειται για δύο εξαιρετικά νευραλγικές θέσεις κρίσιμης σημασίας. Και οι επιλογές των προσώπων, για να τις στελεχώσουν, δεν μπορεί παρά να ήταν προσωπικές επιλογές του τότε πρωθυπουργού. Του «αναμάρτητου» ο οποίος την Παρασκευή πήγε να βάλει τον «πρώτο λίθο»…

Ποιος μιλάει λοιπόν; Και ποιος κουνάει το δάκτυλο για παρακολουθήσεις; Κι αν ήθελε κανείς να μιμηθεί τον ειρμό της σκέψης που ξεδίπλωσε με οργή πριν από ελάχιστες μέρες από το βήμα της Βουλής, δεν θα ρωτούσε με το φρύδι σηκωμένο «αν παρακολουθούσατε δύο δικούς σας, πόσους πολιτικούς αντιπάλους σας παρακολουθούσατε;». Κι ακόμα, «αν παρακολουθούσατε με τέτοια άνεση παράνομα, πόσους παρακολουθούσατε νόμιμα;». Κι από κάτω οι όψιμοι «αγωνιστές» της θεσμικότητας και οι καθυστερημένοι στην υπεράσπιση της αλήθειας και των δικαιωμάτων δεν θα ξεσπούσαν σε παραληρηματικά χειροκροτήματα; Θα ξεσπούσαν. Με την ίδια ευκολία που ο Α. Τσίπρας είπε ένα ακόμα τεράστιο ψέμα με τεράστια άνεση.

Ολως τυχαίως ο κ. Σαγιάς, μετά το δημοψήφισμα, εξαφανίστηκε από τη νευραλγική θέση που κατείχε και δεν έμπλεξε ποτέ ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα. Ο δε κ. Πιτσιόρλας ήταν υψηλόβαθμο και ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενο από το ΚΚΕ Εσωτερικού. Και τα δύο θύματα των «αριστερών παρακολουθήσεων» δεν ήταν καθόλου τυχαία πρόσωπα. Αλλωστε σε τέτοιας κρισιμότητας θέσεις ποτέ δεν τοποθετούνται τυχαία πρόσωπα. Κι όμως, η ΕΥΠ των κ. Τσίπρα-Καμμένου τους παρακολουθούσε!

Ασφαλώς η παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη και όποιες άλλες παρακολουθήσεις προκύψουν (;) κατά τη διάρκεια των ερευνών ΔΕΝ συμψηφίζονται με τις παρακρατικές μεθόδους της προηγούμενης διακυβέρνησης. Και γι’ αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη δέουσα σοβαρότητα και αυστηρότητα. Ομως, δεν είναι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Πολάκη που θα κουνήσουν το δάκτυλο. Οι αντιθεσμικές «γίδες» με τις οποίες έχουν πιαστεί στην πλάτη είναι κοπάδι ολόκληρο. Γι’ αυτό, όσο κι αν η κυβέρνηση είναι απολογούμενη για την παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η εναλλακτική. Γιατί η μεν κυβέρνηση παίρνει τις ευθύνες της και ενισχύει τις θεσμικές πρωτοβουλίες για να λάμψει η αλήθεια. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ για μία ακόμα φορά συνελήφθη ψευδόμενος και υποκρινόμενος. Και κρυμμένος κάτω από μια κουκούλα κάνοντας την προσευχή του, μη και βρεθεί κάποιος να του τη βγάλει.

ΑΙΧΜΗ

Η ΜΥΓΑ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γιατί βγήκαν από τα ρούχα τους ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Ηλιόπουλος με τα όσα είπε ο Κ. Μητσοτάκης στο Υπουργικό Συμβούλιο; Είπε κάτι καινούργιο; Το δεξί χέρι του Πούτιν, ο Μεντβέντεφ, δεν έχει πει σε όλους τους Ευρωπαίους «τιμωρήστε τις κυβερνήσεις σας»; Ο Τ. Ερντογάν δεν έχει πει δημοσίως ότι θα προτιμούσε μια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα; Προς τι η διάρρηξη των ιματίων; Εκτός κι αν ισχύει το «ο έχων τη μύγα μυγιάζεται».

Παρακάμπτοντας το μικροπρεπές γεγονός ότι ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στο στόμα του πρωθυπουργού διασυνδέσεις που δεν έκανε ποτέ (ο Κ. Μητσοτάκης δεν συνέδεσε ποτέ τις εμφανείς προσπάθειες πολιτικής αποσταθεροποίησης του αναθεωρητικού μπλοκ του Πούτιν με τις εν Ελλάδι υποκλοπές), τίθεται ένα ουσιώδες ζήτημα: Είναι άλλο πράγμα ο κίνδυνος κι άλλο η κινδυνολογία. Ο πρωθυπουργός με τα όσα είπε έδωσε πολιτικό βάρος σε αυτό που βλέπουν όλη η Ευρώπη και όλη η Ελλάδα. Κυβερνήσεις αποσταθεροποιούνται και πέφτουν (Ιταλία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Βουλγαρία κ.λπ.) με τον ίσκιο του Πούτιν να φαίνεται ακόμα και στο σκοτάδι. Κινδυνολογία είναι το καταφύγιο όσων δεν έχουν επιχειρήματα για να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα. Είναι το ανίσχυρο οχυρό όσων δεν τους αρέσει η πραγματικότητα, γιατί δεν μπορούν να την αλλάξουν κι απλώς προσπαθούν να τη διαστρεβλώσουν και να τη φέρουν στα μέτρα τους.

Ο κίνδυνος όχι μόνο υπάρχει -για τη χώρα μας, τη Φιλανδία και τη Σουηδία-, αλλά σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες έχει ήδη αποδώσει πολιτικά αποτελέσματα. Κι αυτό δεν είναι κακό για την πραγματικότητα. Είναι κακό μόνο για τους κακοποιητές της.

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΜΠΡΑΤΑΚΟΥ…

Ο Γ. Μπρατάκος, διαδεχόμενος τον Γρ. Δημητριάδη στα καθήκοντα του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού, αναβαθμίζεται σε υφυπουργό στον πρωθυπουργό. Αποκτά έτσι αυξημένο ρόλο στο κυβερνητικό έργο, αλλά και στην εποπτεία του Μ. Μαξίμου. Πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του Κ. Μητσοτάκη, ο Γ. Μπρατάκος έχει δώσει τα διαπιστευτήρια των ικανοτήτων του και στον ιδιωτικό τομέα και ως γενικός διευθυντής της Ν.Δ., αλλά και ως εκλεγμένος πρόεδρος του ΕΒΕΑ, όπου παρά τη σχετικά σύντομη θητεία του κατάφερε να κάνει τη διαφορά.

Και τώρα μπαίνει στα ακόμα πιο δύσκολα και στα ακόμα πιο «βαθιά». Και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί κοινό τόπο στο Μ. Μαξίμου πως «μόνο ο Μπρατάκος θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Δημητριάδη»…

…ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΚΙ ΑΛΛΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ;

…Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η αναβάθμιση του Γ. Μπρατάκου είναι προάγγελος κι άλλων αλλαγών στον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης, αλλά και του Μ. Μαξίμου. Ηδη ο πρωθυπουργός με τη χθεσινή ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο έκανε λόγο για πιο πολιτική λειτουργία του Συμβουλίου. Κάτι που παραπέμπει σε έναν πιο πολιτικό και όχι μόνο τεχνοκρατικό τρόπο λειτουργίας του. Αυτό σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις παραπέμπει και σε διαφορετική λειτουργία του επιτελικού κράτους. Κάτι που με τη σειρά του ίσως οδηγεί αναγκαστικά και σε αλλαγές ή αναδιάταξη δυνάμεων σε επίπεδο προσώπων και ρόλων…