Η πρόσφατη ομιλία του Τζο Μπάιντεν για την κατάσταση του έθνου επιβεβαίωσε ότι η δημοκρατία σε όλο της το θεσμικό πλέγμα [εκλογές, νομοθετικά σώματα, μηχανισμοί εξισορρόπησης (checks and balances) δικαστήρια κ.λπ.] αφορά μόνο ένα μέρος της κοινωνίας, αλλά όχι τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της χώρας. Χωρίς να είναι σοσιαλιστής όπως ο 82χρονος Μπέρνι Σάντερς, ο πρόεδρος των ΗΠΑ διερωτήθηκε: «Πιστεύετε πραγματικά, ότι οι πλούσιοι χρειάζονται άλλη μια φορολογική ελάφρυνση 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων;». Την απάντηση δεν μπόρεσε να τη δώσει ούτε ο ίδιος στην πρώτη τετραετία του, καθώς κάθε του απόπειρα για στοιχειώδη αναδιανομή υπέρ των μικρομεσαίων στρωμάτων (σύστημα υγείας, άφεση φοιτητικών δανείων, φορολόγηση υπερκερδών) έπεσε στο τείχος της χρηματοοικονομικής ελίτ, που έχει στα payroll της τα περισσότερα μέλη του Κογκρέσου.

Χθες δημοσιοποιήθηκε η μελέτη των οργανώσεων Αmericans for Tax Fairness (Αμερικανοί υπέρ της Φορολογικής Δικαιοσύνης) και Ιnstitute for Policy Studies. Το βασικό της εύρημα ήταν ότι μια χούφτα μάνατζερ και διευθυντές 35 επιχειρηματικών κολοσσών, από την Tesla και το Netflix, ως την ασφαλιστική AIG, τις T-Mobile, Salesforce,Μetlife, Ford κ.ά. είχαν στο διάστημα 2018-22 απολαβές 9,5 δισ. δολαρίων σε μισθούς, μπόνους, παροχές, stock options και μετοχικά πριμ, ενώ οι εταιρίες τους (όχι ή ίδιοι) κατέβαλαν συνολικά σε φόρους τα ψιχία των 1,8 δισ. Στο μικροσκόπιο της έρευνας μπήκαν συνολικά 64 εταιρίες που είχαν κέρδη προ φόρων 657 δισ. και φορολογήθηκαν με μέσο συντελεστή 2,8% εκμεταλλευόμενες διάφορα παράθυρα. Μάλιστα οι 18 εξ αυτών πλήρωσαν… 0 δολάρια στα ομοσπονδιακά ταμεία, καταβάλλοντας στα μεγαλοστελέχη τους 5,3 δισ. Κατά τα άλλα, δημοσκοπήσεις, εκλογές, business as usual.