«Τουλάχιστον στη διάρκεια της δικής μου ζωής ήταν ό,τι καλύτερο υπήρχε σε αυτή τη χώρα», δήλωσε με νοσταλγία ο 77χρονος Μάικ Ρόου, πάνω από ένα ποτήρι μπίρα, στη βικτοριανή παμπ «Πριγκίπισσα Λουίζ». Η Ελισάβετ φαίνεται, όμως, ότι κατόρθωσε να αφομοιώσει και τους υπόλοιπους λαούς της Αυτοκρατορίας/Κοινοπολιτείας, μολονότι στο τέλος η Ριάνα την «κυνήγησε» ακόμη κι από τα Μπαρμπέιντος. «Θα μου λείψει», είπε χαρακτηριστικά ο Αχμέτ Αρίφ, Βρετανός με καταγωγή από το Μπανγκλαντές, ιδιοκτήτης τσαγερί με γλυκίσματα στο Ανατολικό Λονδίνο. «Μου θύμιζε τη γιαγιά μου», συμπλήρωσε. Το απόβραδο της Πέμπτης, οι συναντήσεις στα τραπεζάκια πήραν μορφή μυσταγωγίας, κάτι σαν γλυκόπικρο μνημόσυνο για τη γιαγιά του βρετανικού έθνους.

Μέσα στις διαιρέσεις που έφεραν το Brexit και η οικονομική κρίση, η Ελισάβετ ξεχώρισε ως το τελευταίο σύμβολο ενότητας.

«Εφερε τόση αξιοπρέπεια και δύναμη στη χώρα, που ποτέ δεν πίστευα ότι θα δω στη ζωή μου», είπε στους «New York Times» η 60χρονη νοσηλεύτρια Αν Ο’Μπράιεν, από το Τζάρον της Βόρειας Αγγλίας. Οταν κάποιος κάθεται 70 χρόνια σε ένα θρόνο -περίπου τρεις γενιές ανθρώπων- δεν φταίει αυτός αν τον εξιδανικεύουν. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει για το σύνολο, καθώς οι συνήθεις «βέβηλοι» αντιμοναρχικοί βρήκαν ευκαιρία να πουν τα δικά τους.

«Λυπάμαι, αλλά δυσκολεύομαι να νιώσω κάποιο πραγματικό συναίσθημα», τόνισε η δασκάλα από το Σέφιλντ, Μο Βάρλεϊ. «Βρίσκω εξοργιστικό μια οικογένεια (σ.σ.: η βασιλική) να πληρώνεται από το κράτος χωρίς να δίνει λογαριασμό, ενώ τόσος κόσμος υποφέρει».