Ενα ζήτημα θα είναι, π.χ., για ποιο λόγο, όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρνει προς ψήφιση νομοσχέδια που ενισχύουν τους μικρόμισθους που δύσκολα τα βγάζουν πέρα ή ακόμη και για καλύτερες συνθήκες εργασίας ή και ιατρικής περίθαλψης, ο Τσίπρας τα καταψηφίζει. Μια εύκολη απάντηση είναι γιατί δεν θέλει η κυβέρνηση να έχει καλή εικόνα στην κοινωνία. Συνήθως ισχυρίζεται ότι, αν ήταν αυτός κυβέρνηση, θα έφερνε προς ψήφιση πιο ριζοσπαστικό νομοσχέδιο, λες και δεν ήταν τέσσερα και βάλε χρόνια πρωθυπουργός για να φέρει και να ψηφίσει στη Βουλή ό,τι ήθελε!

Αυτού του είδους η αντιπολίτευση από τους πολιτικούς επιστήμονες χαρακτηρίζεται ως… αυτοκτονική. Δεν θα συμφωνούσα μαζί τους επειδή ο Τσίπρας δεν ξέρει άλλη αντιπολίτευση να κάνει. Για να είμαι σαφέστερη, έχει την αντίληψη ότι καλή αντιπολίτευση είναι αυτή που σου δίνει την εξουσία. Πιστεύει, λοιπόν, ότι η αντιπολίτευση που έκανε από το 2012 ως τον Ιανουάριο του 2015, που του δόθηκε η διακυβέρνηση είναι το προσφορότερο μοντέλο για να ξαναπάρει την εξουσία.

Αλλά ένα μοντέλο, και κυρίως η στρατηγική για την κατάκτηση της εξουσίας, απαιτεί να συνεκτιμώνται πολλές συνιστώσες. Αλλιώς αντιμετωπίστηκαν ο Μάης του ’22 , ο Μάης… του ’68 και αυτός ο Μάης του ’12 που ο Τσίπρας θεωρεί αφετηρία της επέλασής του.

Σήμερα, νομίζει ότι η ακρίβεια που έχει χτυπήσει κόκκινο είναι ένας ανάλογος ιμάντας με εκείνον των Μνημονίων του 2012 που οδήγησαν τον πολίτη στα όριά του και με ψέματα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του παραδόθηκε η εξουσία. Με ένα λόγο: Δεν έχει καθαρή εικόνα για τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση μειώνοντας το κόστος της ακρίβειας για τους πολίτες που δυσκολεύονται. Πιστεύει ότι έχει το εργαλείο της ολικής επαναφοράς του, αναλύοντας λαθεμένα τις συγκυρίες, ελληνικές και διεθνείς.

Ωστόσο, ο Ελληνας δεν πρόκειται για αρκετές μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις να ρίξει ψήφο διαμαρτυρίας, οργής, τιμωρίας. Γιατί; Αλλαξε η εποχή και οι δικές τους ψεύτικες υποσχέσεις είναι ακόμη νωπές. Εταζε τα πάντα στους πάντες με μεγάλη άνεση, περισσότερη αυτοπεποίθηση και μηδενική σύνεση. ΕΝΦΙΑ; Δάνεια; Πρώτος μισθός; Αυξήσεις συντάξεων; Ο,τι πετούσε και ό,τι κολυμπούσε. Και όλα αυτά ως τον Ιούλιο του 2015 είχαν βγάλει φτερά και πέταξαν κι εκείνος γύρισε μαδημένος από την Κομισιόν κι άρχισε τις κωλοτούμπες που μόνον ο Ιωάννης Μελισσανίδης μπορούσε να εκτελέσει χειροκροτούμενος.

Πώς το είπε ο Ηλίας Νικολακόπουλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ; «Δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοπιστία για να εκφράσει εναλλακτική κυβερνητική πολιτική». Συμφωνούμε! Και να το πω απλά: Με γιούργια στα παλιούρια, Μαξίμου δεν βλέπει.