Ο Καραμανλής λειτουργεί πάντα ενωτικά και παραταξιακά, αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό σε όλη του την πολιτική διαδρομή. Το απέδειξε κατά τη διάρκεια της θητείας του ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργού, το επιβεβαιώνει και σήμερα ως «στρατιώτης» της παράταξης και όχι ως πολιτικάντης, όπως φαντάζονταν ορισμένοι.

Προχθές μίλησε για τα εθνικά μας θέματα υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων και εξέφρασε με καθαρό τρόπο τις κόκκινες γραμμές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μπορεί να δυσαρέστησε ορισμένους, που πιστεύουν ότι διά του «κατευνασμού» και των «ευκαιριακών συμβιβασμών» θα τα βρίσκαμε με τους γείτονες, όμως οι θέσεις του ήταν καθαρές και βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Για αυτό με την ομιλία του ο Καραμανλής ενίσχυσε την προσπάθεια του Μητσοτάκη να διεθνοποιήσει το πρόβλημα των τουρκικών προκλήσεων και να ταρακουνήσει τη Δύση από το λήθαργο της ουδετερότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο μέσα σε λίγα 24ωρα τόνισαν ότι δεν νοούνται ίσες αποστάσεις από την Ευρώπη όταν απειλείται η κυριαρχία κράτους-μέλους της Ενωσης, ενώ ο Καραμανλής υπογράμμισε πως «η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει και να εντείνει τις προσπάθειές της για διεύρυνση των διπλωματικών της ερεισμάτων, ενίσχυση των αμυντικών συνεργασιών και διαρκή προβολή των επιχειρημάτων της ιδίως προς συμμάχους και εταίρους, όπως ήδη και σωστά πράττει».

Από τα ενδιαφέροντα σημεία της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού επισημαίνουμε τις θέσεις του για το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης, καθώς αποδόμησε το αφήγημα σύμφωνα με το οποίο ο από κοινού προσπορισμός οφέλους από τα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο θα ήταν ισχυρό κίνητρο να ξεπεραστούν οι διαφωνίες και να οδηγηθούμε σε μια επ’ αμοιβαία ωφελεία διευθέτηση.

Ο κ. Καραμανλής σημείωσε ότι το αφήγημα αυτό παραβλέπει δύο ουσιωδέστατους παράγοντες. Πρώτον, ότι συνεκμετάλλευση δεν είναι νοητή εάν προηγουμένως δεν έχει επακριβώς οριοθετηθεί το τι ανήκει στην κάθε πλευρά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Και δεύτερον, διότι στηρίζεται στην παραδοχή ότι η αξιοποίηση του τυχόν υφιστάμενου ορυκτού πλούτου είναι το βασικό κίνητρο της συμπεριφοράς της Τουρκίας. Ενώ, αντιθέτως, η συνολική της συμπεριφορά, η ρητορική της και η συνεχής κλιμάκωση των προκλήσεων, η αμφισβήτηση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών, το ίδιο το ιδεολόγημα περί «Γαλάζιας Πατρίδας» καταδεικνύουν ότι η πραγματική της στόχευση είναι η ανατροπή προς όφελός της του status quo στην περιοχή και η επιβολή καθεστώτος ηγεμονίας της.

Οι θέσεις αυτές κόβουν και την όρεξη όσων πιστεύουν ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση για τη διεύρυνση της ατζέντας. Για αυτό και η ομιλία Καραμανλή ήταν πολλαπλώς χρήσιμη.

Με χρόνια αϋπνία ο Τσίπρας

«Οταν εγώ ήμουν στο Μαξίμου, δεν ήμουν happy traveller, καθόμουν μέχρι τις 3 και 4 το πρωί για να βρω λύσεις σε ασφυκτικές συνθήκες», είπε στο newsbomb.gr o πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, με το γνωστό σύνδρομο απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν ξέρουμε εάν ήταν happy traveller στο Παρίσι ή στην Κούβα ο κ. Τσίπρας, αλλά ακόμα θυμόμαστε τα γέλια που προκάλεσε η παρουσία του δίπλα στον Μπιλ Κλίντον, όταν παρίστανε τον αγγλομαθή και έχοντας ως ακροατήριο τους ιδιοκτήτες πολυεθνικών ομίλων, που περίμεναν να ακούσουν από τον τότε Ελληνα πρωθυπουργό επιχειρήματα για να επενδύσουν στη χώρα μας. Είπε και κάτι άλλο ο κ. Τσίπρας στην ίδια συνέντευξη που πράγματι βγάζει γέλιο: «Δεν έχω καμία, μα καμία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει, αυτό που με απασχολεί, αυτό που με κάνει τα βράδια να μην κοιμάμαι, είναι για αυτό που θα παραλάβουμε την επόμενη ημέρα», τόνισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αφήνουμε στην άκρη τη σιγουριά του ότι θα κερδίσει τις εκλογές, κάθε πολιτικός αρχηγός συνηθίζει να το λέει, άλλωστε ο ίδιος το 2019 υποστήριζε ότι ούτε μία στο εκατομμύριο δεν θα έχανε από τον Μητσοτάκη. Το πιο πλακατζίδικο της δήλωσης είναι ότι δεν κοιμάται τα βράδια γιατί αναλογίζεται τι θα παραλάβει όταν φτάσει στο Μέγαρο Μαξίμου. Με χρόνια αϋπνία τον βλέπουμε τον κ. Τσίπρα, που μάλλον χρειάζεται διακοπές.