«Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται…», λέει το δημώδες άσμα που αναφέρεται στη Σουλιώτισσα Δέσπω Μπότση, που τα Χριστούγεννα του 1803 αντιστάθηκε ηρωικά στον Αλή Πασά. Τον τελευταίο μήνα και βαρύς αχός ακούεται και πολλά τουφέκια πέφτουν για… γάμο και πόλεμος στα social media μαίνεται. Αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι το μεγάλο βήμα έγινε με το σύμφωνο συμβίωσης.

Η ΕΛ.ΣΤΑΤ. ανακοίνωσε ότι το 2021 υπεγράφησαν 11.550 σύμφωνα, για λόγους οικονομίας. Μπορεί για τα ετερόφυλα ζευγάρια να είναι ένας λόγος. Oμως, για τα ομόφυλα το σύμφωνο συμβίωσης είναι μονόδρομος: Παρέχει νομική προστασία, σχεδόν ισάξια με εκείνη για τα ετερόφυλα. Αλλά «το σχεδόν» κάνει τη μεγάλη διαφορά. Με «το σχεδόν» τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών π.χ. από προηγούμενο γάμο ή από γάμο που αναγνωρίζεται στο εξωτερικό, αν πεθάνει ο φυσικός πατέρας, μένουν μετέωρα. Στον σύντροφό του δεν αναγνωρίζεται δικαίωμα κηδεμονίας, άσκηση γονικής μέριμνας και επιμέλειας του παιδιού, τη στιγμή που νομικά είναι ανύπαρκτος. Επομένως, είτε καταντούν σε κάποιον συγγενή ή πηγαίνουν σε ίδρυμα.

Σε αυτό το σημείο είναι ανάγκη να σταθούμε. Πολλά ομόφυλα ζευγάρια έχουν αποκτήσει παιδιά. Ας μην ανοίξουμε τη συζήτηση «πώς τα απέκτησαν», «ποια είναι η μάνα τους» και όλα όσα διαμείβονται αυτές τις μέρες στα social media, όπου όλοι έχουμε άποψη για τα πάντα, ξεχνώντας ότι και όλοι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία. Κυρίως τα παιδιά που είναι αόρατα για το κράτος.

Δεν θα σταθώ στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που το 2015 έκρινε ότι το αμερικανικό Σύνταγμα παρέχει στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα του γάμου, «επειδή αναζητούν την προσωπική τους ολοκλήρωση μέσα απ’ αυτόν» και «δεν γίνεται να είναι αποκλεισμένα από τον παλαιότερο θεσμό του πολιτισμού, ενώ εξίσου επιζητούν αξιοπρέπεια ενώπιον του νόμου». Προσθέτω μόνον ότι η επιτροπή Μάνεση, που το 1982 δούλεψε το νομοθέτημα για τον πολιτικό γάμο, στο κείμενό της δεν αναφέρθηκε στο φύλο των συζύγων. Το άφησε ανοικτό πιστεύοντας ότι σε ευθετότερο χρόνο θα μπορούσε να επεκταθεί.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να ξεκολλήσει το κάρο του εκσυγχρονισμού από τις δεκαετίες της πλήρους απραξίας, πιστεύει ότι είναι η ώρα τα ομόφυλα ζευγάρια να γίνουν ισότιμα στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. Πέρασαν 43 ολόκληρα χρόνια για να πιάσει ένας πρωθυπουργός το νήμα εκεί όπου το άφησε η επιτροπή Μάνεση. Χρειάζεται γενναιότητα απέναντι στις προκαταλήψεις. Πιστεύω ότι ο πολιτικός γάμος στα ομόφυλα ζευγάρια δεν ενοχλεί. Πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερα ένα παιδάκι να μεγαλώνει σε ένα σπίτι με τη στοργή δύο ανθρώπων, από ό,τι να μένει σε ένα ίδρυμα. Το θέμα της παρένθετης γυναίκα, που δεν θα γίνει ποτέ μητέρα του παιδιού, ας το ξανασκεφτούμε…