Τελευταίο -αλλά όχι έσχατο- δείγμα, η προσέγγιση της Σαουδικής Αραβίας με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, γεγονός που επισφραγίζει κατά κάποιον τρόπο την απομάκρυνση της πετρελαϊκής υπερδύναμης από τους Αμερικανούς και τη στροφή της στον ευρασιατικό άξονα Ρωσίας-Κίνας με τις παραφυάδες του.

Στο κλίμα ρευστότητας και ανακατανομής ισχύος, ακόμη και εντός των παγιωμένων μπλοκ, εντάσσεται η σημερινή επίσκεψη του Ισπανού πρωθυπουργού, Πέδρο Σάντσεθ, στο Πεκίνο. Τηρουμένων των αναλογιών, θα έλεγε κανείς ότι, όπως οι Κινέζοι αναλαμβάνουν δυναμικά ρόλο διαμεσολαβητή σε διεθνείς διενέξεις, το ίδιο και οι Ισπανοί επωφελούνται από την εσωτερική αστάθεια σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία για να προβάλουν το δικό τους στίγμα ως εκπρόσωποι της Ε.Ε.

Τυπικά, ο Σάντσεθ και ο Σι Τζινπίνγκ θα γιορτάσουν τα 500 χρόνια διπλωματικών σχέσεων των χωρών τους. Δύο πρώην αυτοκρατοριών με μακραίωνη ιστορία και βαθύ πολιτισμικό αποτύπωμα. Στην πράξη, οι Κινέζοι δίνουν χώρο στην Ισπανία -και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη- να διαφοροποιηθεί κάπως από την αμερικανική μονολιθικότητα του ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι ο Ισπανός πρωθυπουργός -εν αντιθέσει με τον Λευκό Οίκο- έχει τονίσει πως η διεθνής κοινότητα πρέπει να ακούσει την ειρηνευτική πρόταση της Κίνας για την Ουκρανία.

Την ίδια στιγμή βέβαια παραμένει πιστός στις σταθερές του δυτικού στρατοπέδου, υπογραμμίζοντας ότι η Ουκρανία έχει τον πρώτο λόγο για τη λήξη του πολέμου και ότι η όποια λύση δεν πρέπει να δοθεί σε βάρος της εδαφικής της ακεραιότητας.

Δύσκολα μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Σάντσεθ ότι παίζει το παιχνίδι του Πεκίνου, από τη στιγμή που και ο ίδιος ο Ζελένσκι φέρεται ανοιχτός να συζητήσει με τον Σι Τζινπίνγκ.

Υ.Γ.: Μπορεί η Ισπανία να μην είναι η θαλασσοκράτειρα δύναμη του 15ου-19ου αιώνα, αλλά τα ισπανικά είναι η τέταρτη γλώσσα στον κόσμο (πίσω από τα αγγλικά, τα κινεζικά και τα χίντι), και η ομογάλακτή της Λατινική Αμερική λοξοκοιτάζει προς Κίνα-Ρωσία κουνώντας το μαντίλι στους Γκρίνγκος.