Κορνιζάρουν τα πορτρέτα των υπουργών και τα «εκθέτουν» στην αίθουσα συσκέψεων, τα παρατηρούσαν με απορία τις προηγούμενες ημέρες τα μέλη της γερμανικής αντιπροσωπείας που συνόδευαν τον υπουργό Κρίστιαν Λίντνερ και, όπως ήταν φυσικό, έμεναν μπροστά στη φιγούρα του Βαρουφάκη.

Ενδεχομένως, κάτω από τις φωτογραφίες των υπουργών θα έπρεπε να υπάρχει ένα συνοδευτικό κείμενο για τις επιδόσεις τους σε βασικά μεγέθη, όπως ΑΕΠ, έλλειμμα και χρέος, αλλά μάλλον εκεί θα διαλυόταν η «εικόνα» της συναίνεσης.

Ο Χρήστος Σταϊκούρας, σε σχέση με τους προκατόχους του, δεν διαθέτει το ναρκισσισμό του Γιάνη Βαρουφάκη, ούτε το φλεγματικό χιούμορ του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ομως, σε αντίθεση με τους «οικονομικούς» των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, πέτυχε μέσα σε τρία χρόνια να χτίσει εικόνα εμπιστοσύνης με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, η οποία του επιτρέπει να περνά τις ελληνικές θέσεις αθόρυβα και χωρίς κραδασμούς.

Οι συνεδριάσεις του Eurogroup για την Ελλάδα δεν είναι πλέον ούτε πολύωρες ούτε θρίλερ, όπως τις γνωρίζαμε στα χρόνια των Μνημονίων, οι εγκρίσεις των δόσεων γίνονται με βάση τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής και χωρίς δράματα ή νέα μέτρα.

Μέσα σε 3 χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει περάσει από τα Eurogroup τις μειώσεις φόρων σε εισόδημα και ακίνητη περιουσία, τα πακέτα στήριξης επιχειρήσεων και νοικοκυριών λόγω της πανδημίας, που ήταν τα πιο γενναιόδωρα σε σχέση με την υπόλοιπη ευρωζώνη, αλλά και τις ενισχύσεις για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης με εθνικούς πόρους, χωρίς να σημειωθεί το παραμικρό επεισόδιο.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, επικεφαλής των «σκληρών» φιλελευθέρων, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την ελληνική οικονομία, τονίζοντας πως ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο με τη λήξη της ενισχυμένης εποπτείας.

Οχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, ο εφιάλτης του πληθωρισμού επέστρεψε στην Ευρώπη, ενώ η Ελλάδα έχει δομικές αδυναμίες που πρέπει να διορθώσει, με σημαντικότερη την εξάρτηση της οικονομίας από ακριβές εισαγωγές. Ωστόσο, πλέον η χώρα μας δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Τα ελληνικά ομόλογα δεν βρίσκονται στα «σκουπίδια» των επενδυτικών οίκων αξιολόγησης, όπως είχαν πεταχθεί τις ημέρες της περήφανης διαπραγμάτευσης, ενώ η ανεργία μειώνεται σταθερά προς μονοψήφια επίπεδα.

Το τέλος των Μνημονίων περνά μέσα από τις αγορές, όταν η Ελλάδα επιστρέψει στην επενδυτική βαθμίδα, απομένει ένα ακόμα τελευταίο σκαλοπάτι για να αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια απέναντι στις πιέσεις των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Αυτό αναμένεται να γίνει στο πρώτο εξάμηνο του 2023, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα έχει πέσει ο ουρανός πάνω στην οικονομία. Το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας έχει πολλές αναπτυξιακές δυνατότητες που παραμένουν αναξιοποίητες, ενώ διαθέτει επιστημονικό δυναμικό το οποίο διακρίνεται παντού αρκεί να έχει χώρο για να δράσει. Για αυτό χρειάζεται επιμονή σε πολιτικές που δίνουν έμφαση στην ενίσχυση της παραγωγής και την αξιοποίηση των εγχώριων πόρων.

Ο Σταϊκούρας, ένας πολιτικός που προτιμά τα Σαββατοκύριακα να πηγαίνει στα χωριά της Φθιώτιδας για να ακούει τους συμπατριώτες του και να αφουγκράζεται τις ανάγκες της πραγματικής αγοράς, κρατά πάντα μικρό καλάθι στις προβλέψεις του για την πορεία της οικονομίας. Με τον τρόπο αυτό συγκρατεί τις απαιτήσεις για δημοσιονομικό «ξεχείλωμα», αλλά και η χώρα κερδίζει πόντους αξιοπιστίας πετυχαίνοντας τους στόχους. Ακόμη κι αν δεν λέει ωραία ανέκδοτα, όπως αυτά που κάθε τόσο ξεφουρνίζει στη Βουλή ο Τσακαλώτος.