Οσοι ξέρουμε από «μέσα» τι συμβαίνει, ποιες εξωπραγματικές καταστάσεις έχουμε βιώσει με τους «τουπαμάρος» -φυσικά, με τις πλάτες πανεπιστημιακών-ινστρουχτόρων, για να μην ξεχνιόμαστε- χαρήκαμε ότι το ΣτΕ έθεσε τέρμα στη δήθεν παραβίαση του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ, στην παραβίαση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, με την παρουσία της Ειδικής Αστυνομίας. Υπάρχει μεγαλύτερη παραβίαση από το να μπαίνουν στο χώρο του Αριστοτελείου πάσης λογής μπαχαλάκηδες, με κομπρεσέρ και βαριοπούλες, για να κατεδαφίσουν την εργασία που έγινε για να στηθεί πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη; Δεν νομίζω!

Αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιη ότι αυτή η σωστή απόφαση του ΣτΕ έδωσε χαρά μεγάλη -και μικρή, καλά θα είναι!- σε όλους τους πρυτάνεις, οι οποίοι, ομολογουμένως, εν αγαστή σύμπνοια, απέρριπταν τη θεσμοθετημένη απόφαση της κυβέρνησης να βάλει τάξη με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία «για λόγους δημόσιου συμφέροντος και ειδικότερα για την προστασία της δημόσιας τάξης, αλλά και την ίδια τη διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας».

Επομένως, η εφαρμογή του νόμου από την Ελληνική Αστυνομία που έμενε μετέωρη -από τις 12 Φεβρουαρίου 2021- τώρα θα κριθεί στην πράξη, πράγμα που σημαίνει ότι το όλον της πανεπιστημιακής κοινότητας πρέπει να συνεργαστεί. Αν αρχίσουν οι πρυτάνεις να ρίχνουν το μπαλάκι στην Αστυνομία, η Αστυνομία στους πρυτάνεις και όλοι μαζί στη εξέδρα, το σκηνικό της ανομίας και της παρανομίας, του τσαμπουκά και των βανδαλισμών, των απειλών και των εκβιασμών, του εμπορίου ουσιών και του παρεμπορίου θα βγάζει τη γλώσσα του και προς την κυβέρνηση που θεσμοθέτησε και προς το ΣτΕ που απεφάνθη.

Παρακολουθώντας τις μάχες των χαρακωμάτων του Αριστοτέλειου, ίσως τώρα δούμε από τη μια πλευρά να στήνονται οι άοπλοι της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και από την άλλη οι ροπαλοφόροι, οι κατασκευαστές των μολότοφ, οι πελταστές και όσοι «τραπεζικοί» ετών 48 και άνω, που θα σπεύδουν «να υπερασπιστούν τα δίκια των παιδιών». (Για τους γονείς που πληρώνουν ώστε «τα παιδιά» να σπουδάσουν, αντί να επιδίδονται σε επαναστατική γυμναστική, «δίκια» δεν υπάρχουν…)

H εμπειρία που επί 40 χρόνια έχει σωρευτεί λέει ότι οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις της Αριστεράς αλλά και οι εξωπανεπιστημιακές «αντιστασιακές δυνάμεις» εναντίον της προόδου και της γνώσης δεν πρόκειται να παραιτηθούν αμαχητί των… κεκτημένων τους! Αφήστε που οι «αρχαίοι φοιτητές» μπορεί δίπλωμα να μην πήραν -ή και να μην πάρουν-, αλλά το διδακτορικό στο μπάχαλο και στην καταστροφή το έχουν στην κωλότσεπη.

Η κυβέρνηση θεσμοθέτησε για τα ελληνικά ΑΕΙ αυτό που οι διεθνείς πανεπιστημιακές αρχές, πολλά χρόνια πριν, σε όλο τον κόσμο έκαναν από μόνες τους.

Η ερώτηση είναι μία: Οι πρυτάνεις, οι σύγκλητοι, οι κοσμήτορες, τα μέλη ΔΕΠ ΚΑΙ οι φοιτητές θέλουν να υπηρετούν, να διδάσκουν και να διδάσκονται σε χώρους πανεπιστημιακούς ή προτιμούν πανεπιστημιακό «vivere pericolosamente»; Στο χέρι τους είναι.