ΠΟΙΟΣ ήταν ο λόγος που στήθηκε όλο αυτό το σόου;
ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ για να επιβεβαιωθεί και με επίσημους εσωκομματικούς συσχετισμούς η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, όλη η διαδικασία θύμιζε… παρωδία.
ΚΑΤ’ αρχάς, δεν υπήρχε προφανής αιτία να στηθούν κάλπες για εκλογή αρχηγού. Μπορεί να υπάρχουν γκρίνιες και τζαρτζαρίσματα των «προεδρικών» με την «Ομπρέλα», αλλά κανείς δεν έχει θέσει ηγεσίας.
ΟΠΟΤΕ, συνέβη το πολιτικό… ανέκδοτο. Ο Αλέξης Τσίπρας να έχει ως αντίπαλο τον «Κανένα», δηλαδή το λευκό και το άκυρο. Κάπως έτσι συγκέντρωσε ποσοστά που δεν συναντώνται σε κανονικές δημοκρατικές εσωκομματικές διαδικασίες, όπου είθισται να υπάρχουν περισσότεροι τους ενός υποψήφιοι.
ΚΑΠΟΙΟΙ λένε πως όλο αυτό έγινε ώστε να μην αμφισβητηθεί ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις νέες ήττες στις διπλές κάλπες του 2023. Αυτό φαντάζει ως λογικό επιχείρημα. Αλλά και πάλι, υπάρχει κάποιος που θα έβαζε υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.
ΑΥΤΟ, βέβαια, που παραμένει ακόμα άγνωστο είναι αν θα θέλει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας να μείνει πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχει χάσει τέσσερις εκλογές το 2019, άλλες δύο το 2023, ακολουθούν το 2024 οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές. Πόσες πολιτικές ήττες θα αντέξει; Και μετά, τι θα κάνει; Θα περιμένει μήπως γίνει κάποιο… θαύμα το 2027;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα, επιχείρησε να αντιγράψει τις εσωκομματικές διαδικασίες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Να υποδυθεί, έστω για λίγο, ένα κόμμα πιο μετριοπαθές, πιο κεντρώο. Γι’ αυτό και έστησε τις κάλπες.
ΤΟ πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι πολύ πιο σοβαρό.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
ΑΚΟΜΑ και σε αυτές τις εσωκομματικές κάλπες, αντί το σύνθημα να αφορά στο κόμμα ή ακόμα και σε κάτι «θετικό», μιλούσε για το «λογαριασμό που θα επιστρέψουν στον Μητσοτάκη». Η πλάκα, βέβαια, ήταν πως ο πρωθυπουργός πρόλαβε και ανακοίνωσε την επιστροφή των υπέρογκων αυξήσεων στους λογαριασμούς ρεύματος πριν από τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Κάπως έτσι έχασε την όποια δυναμική είχε το σύνθημα που υιοθέτησε ο Αλέξης Τσίπρας.
ΔΕΝ παρουσιάζει στους πολίτες κάποια δικιά του θετική ατζέντα. Επιμένει να ποντάρει στην καταστροφολογία, δημιουργώντας μια αρνητική ατζέντα για τους αντιπάλους του.
ΤΟ γεγονός ότι «βγήκε» η καταστροφολογία του Αλέξη Τσίπρα την τριετία 2012-2015 δεν σημαίνει ότι αποτελεί σωστή πολιτική συνταγή.
ΚΑΤ’ αρχάς, γιατί φαίνεται ως κάποιος που απλά περιμένει να ανέβει η βενζίνη στα 3 ευρώ και να πάρουν φωτιά οι λογαριασμοί ρεύματος για να εισπράξει την… αγανάκτηση. Κατά δεύτερον, γιατί και οι πολίτες θέλουν κάποιον που να προτείνει πραγματικές λύσεις και να λαμβάνει αποφάσεις, όχι απλά να περιμένει να φθαρεί η κυβέρνηση.
ΟΛΑ αυτά αναδεικνύουν και αποδεικνύουν τις πολιτικές αδυναμίες του Αλέξη Τσίπρα. Και, θα επιβεβαιωθούν με τις νέες ήττες του στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.