«Πέσαμε από τα σύννεφα με το άρθρο σας, το Σάββατο, για τα 20.000 “υγιή” τέρατα», μου έγραψε αναγνώστης μας, συνταξιούχος εκπαιδευτικός.

Εχει δίκιο. Ο καθένας μας ζει στον μικρόκοσμό του. Εχουμε φίλους, γνωστούς, συγγενείς , συνάδελφους για να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τα ενδιαφέροντά μας. «Βλέπουμε» τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας που μας καλημερίζει το πρωί, αν συναντηθούμε στο ασανσέρ. Τι ξέρουμε γι αυτόν; Το όνομά του, το επάγγελμά του, ίσως, τα μέλη της οικογένειάς του και πέραν αυτών γυρεύουμε τη δουλειά μας. Ξεχνάμε τι ακούμε πίσω από τις κλειστές πόρτες Ο καθένας στο κέλυφός του.

Αλλά αναρωτηθήκατε πόσες φορές, τα τελευταία χρόνια, πέφτουμε από τα σύννεφα;

Πέσαμε από τα σύννεφα με τον φρικτό τύπο που εκπόρνευε το δωδεκάχρονο κορίτσι. Στη γειτονιά του είπαν ότι ήταν καλός οικογενειάρχης. Και θρησκευόμενος, τρομάρα του, και άφηνε να εννοηθεί, στους πελάτες που ψώνιζαν από το μπακαλικάκι του, ότι έδινε χρήματα στην οικογένεια της μικρής. Επίσης, επεδείκνυε τις σχέσεις του με πολιτικούς, όπως τα ψώνια, που άμα δουν πολιτικό ζητούν να φωτογραφηθούν μαζί του. Μετά περιφέρουν «το τεκμήριο», κάνοντας φιγούρα ότι έχουν «μέσο». Ποιος είχε πονηρευτεί στη γειτονιά ότι εκμεταλλευόταν το παιδί; Φυσικά, αυτοί που τον είχαν πληρώσει για «τις υπηρεσίες του»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα τρολ του έγραφαν πως είχαν πάει με το παιδί «πολιτικοί και επώνυμοι στην κοινωνία». Τι αποδείχθηκε; Ναυάγησε το ταξικό! Είχαν πάει «τα τέρατα» της διπλανής πόρτας, στην ίδια γειτονιά.

Πέσαμε από τα σύννεφα με την κοπέλα που βρέθηκε νεκρή, ολόγυμνη, μωλωπισμένη, τυλιγμένη σε μια κουβέρτα, δίπλα από τα σκουπίδια. Φανταζόταν κανείς ότι η μάνα της είδε την αδελφή και τη σπιτονοικοκυρά, που την εξέδιδε, να την σκοτώνουν; Ηταν «τέρατα» της διπλανής πόρτας, αλλά κάποιοι «κάτι» έβλεπαν, «κάτι» είχαν ακούσει όταν τη βασάνιζαν. Κανείς δεν τις κατήγγειλε, μην μπλέξει!

Πέσαμε από τα σύννεφα που δύο ναυτικοί σκότωσαν τον Αντώνη, εν ψυχρώ, στην προβλήτα. Τους ενόχλησε που ήθελε να μπει -με το εισιτήριο στο χέρι- στο καράβι, για να γυρίσει σπίτι του. Το έσπρωχναν κι αυτός επέμενε. Τον πέταξαν στις προπέλες, γνωρίζοντας ότι η δίνη τους θα τον σκοτώσει.

Πώς να το κάνουμε; Οι εν ψυχρώ δολοφονίες από «ανθρώπους» της διπλανής πόρτας έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Αλλά όποιος κάνει την έκθεσή τους, θα αντιμετωπίσει τα αριστερά τρολ που θα τον κατηγορήσουν για ρατσισμό. Κι αν περιμένουμε να αποδοθεί Δικαιοσύνη, ας μετρήσουμε με πόσα χρόνια φυλακή αποτιμώνται οι ζωές των θυμάτων. Στην Ελλάδα ισόβια δεν υπάρχουν!

Ωρα, θαρρώ, να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα. Να ανοίξουμε τα μάτια μας. Δεν γίνεται να είμαστε απάνθρωπα αδιάφοροι για αυτό που ξέρουμε ότι συμβαίνει στη διπλανή μας πόρτα…

Τι άνθρωποι είμαστε κι εμείς να καμωνόμαστε τα πήλινα πιθηκάκια που δεν βλέπουν, δεν ακούν και δεν μιλάνε. ..