Ολα έχουν ακουστεί. Από χημικό ευνουχισμό μέχρι επαναφορά της θανατικής καταδίκης και διαπόμπευση πριν από την καταδίκη. Σε αυτό το ιδιότυπο μπρα ντε φερ ποιος θα φανεί πιο οργισμένος από τον άλλον, έχουμε και το εξής παράδοξο: Η «μία πλευρά» του πολιτικού σκηνικού να ζητά την άμεση δημοσιοποίηση -χωρίς εισαγγελική παραγγελία- και των 213 που εμφανίζονται να έχουν συνομιλήσει στην «τυφλή εφαρμογή» που είχε στήσει ο 53χρονος, αλλά όταν κάποιος από την «άλλη πλευρά» ζητά το ίδιο, να τον κατηγορούν για τηλεδικαστή και παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας!

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ξεψαχνίζουν με μανία με ποιους φωτογραφήθηκαν οι παιδεραστές πριν γίνει γνωστή η δράση τους, αγωνιούν να βρουν τι ψήφιζαν, αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί, για να τους «φορτώσουν» στη συνέχεια σε κάποιο κόμμα! Μέχρι και εντός του Κοινοβουλίου ακούστηκε η φράση «είστε κόμμα των παιδεραστών» που είπε βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αναγκάστηκε από το ίδιο της το κόμμα να ζητήσει συγγνώμη και να μαζέψει την απρέπεια που εκστόμισε. Την ώρα δηλαδή που η κοινωνία βλέπει ένα αρρωστημένο απόστημα να σπάει, κάποιοι ασχολούνται με το πώς θα εκμεταλλευτούν την υπόθεση αυτή για πολιτικό όφελος.

Η στάση αυτή όχι μόνο δεν βοηθά τους πολίτες, αλλά αντίθετα τους αποπροσανατολίζει, όπως ακριβώς κάνουν οι πανελίστες και οι τηλεμαϊντανοί που περνούν από το θέμα της 12χρονης στο διαζύγιο που συγκλόνισε τη σόου μπίζνες με τη χαριτωμενιά «ας αλλάξουμε θέμα τώρα». Ευτυχώς που οι θεσμοί ακόμα αντέχουν. Εχουμε αστυνομικούς, δικηγόρους, δικαστές, φυλακές και κυρίως έχουμε νόμους με τους οποίους δικάζουμε και καταδικάζουμε. Αν πραγματικά ο πολιτικός κόσμος της χώρας θέλει να κάνει μια σοβαρή κουβέντα για το θέμα της παιδεραστίας, έχει τα όργανα και τους θεσμικούς τρόπους να το κάνει. Και αν το πιστεύει πραγματικά, πρέπει να το κάνει με συναίνεση και κομματική υπέρβαση. Ευτυχώς έχουμε εξαιρετικούς νομικούς και ειδικούς επιστήμονες, από εγκληματολόγους μέχρι ψυχιάτρους, οι οποίοι έχουν την απαιτούμενη γνώση και επιστημονική επάρκεια χωρίς να χρειάζονται την ψήφο μας.