Είναι άγνωστο πόσοι από όλους όσοι ξιφούλκησαν κατά του Δοξιάδη γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίον είχε εμπλακεί σε δικαστική περιπέτεια από την οποία αθωώθηκε. Αν, για παράδειγμα, γνωρίζουν τι είναι και πώς λειτουργεί η αγορά του ξενόγλωσσου φροντιστηριακού βιβλίου. Πώς λειτουργούν οι εταιρίες διανομής των βιβλίων, όπως ήταν η «Απόλλων» στην οποία ο κ. Δοξιάδης ήταν νόμιμος εκπρόσωπος μέσω επενδυτικού fund. Αν γνωρίζουν τι είναι και πώς διαμορφώνει εμπορικές σχέσεις η λεγόμενη «ενιαία τιμή του βιβλίου», η οποία είχε καταργηθεί το 2014 και επανήλθε το 2018. (Από την κυκλοφορία ενός καινούργιου βιβλίου και για τους επόμενους 18 μήνες δεν επιτρέπεται έκπτωση μεγαλύτερη του 10%).

Η αγορά του ξενόγλωσσου φροντιστηριακού βιβλίου «καρτελοποιήθηκε» με συγκεκριμένες επιχειρηματικές συμπράξεις -μεταξύ των εταιριών που κατηγορήθηκαν ήταν και αυτή που εκπροσωπούσε ο κ. Δοξιάδης- με σκοπό τη μονοπώληση της αγοράς και τη μεγιστοποίηση των κερδών μέσω μεγάλων φροντιστηριακών συγκροτημάτων ξένων γλωσσών.

Δεν έχουν σημασία τα ονόματα των ανθρώπων ούτε και των εταιριών – φροντιστηριακών ομίλων – εκδοτικών οίκων – μεσαζόντων που από τις ταπεινές εισπράξεις των μαθητών στα φροντιστήρια είδαν τα κέρδη τους να γιγαντώνονται. Κάπου εκεί ανάμεσα βρέθηκε και η εταιρία που εκπροσωπούσε ο κ. Δοξιάδης, μια εταιρία που μαζί με ακόμα μία υπέστη ένα συνολικό πρόστιμο 20 εκατ. € από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Η εταιρία λόγω κακοδιαχείρισης των υπέργηρων μετόχων της πτώχευσε και έκλεισε. Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα. Η Δικαιοσύνη, στην οποία ομνύουμε, έχει αποφανθεί για την εμπλοκή κάθε κρίκου όλης αυτής της ιστορίας. Εχουν επιβληθεί ποινές, έχουν υπάρξει αθωώσεις, μεταξύ αυτών και του κ. Δοξιάδη.

Από ό,τι φαίνεται, σημασία έχει να φωνάζεις και όχι να εξηγείς γιατί φωνάζεις. Γιατί αν αναγκαστείς να εξηγήσεις, θα παραμείνεις μεν στο πεδίο της κριτικής, πιθανώς και σκληρής -είτε για τον ίδιον είτε για την κυβέρνηση-, αλλά θα το κάνεις με μετριοπάθεια και χωρίς κραυγές. Και αυτό δεν είναι πλέον πολιτική επιλογή…