Ο Εθνικός Ευεργέτης Νίκος Παπαγεωργίου, ο οποίος πρόσφατα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, είχε μεταφέρει στον τότε πρωθυπουργό την πρόθεσή του να δωρίσει -μαζί με τον αδελφό του Λεωνίδα- 30 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (απίστευτο ποσό για εκείνη την εποχή) προκειμένου να αποκτήσει η δυτική Θεσσαλονίκη ένα σύγχρονο νοσοκομείο. Η πρόταση έγινε δεκτή από την τότε κυβέρνηση και στο πλαίσιο των εγκαινίων της ΔΕΘ του 1993, πραγματοποιήθηκε η τελετή θεμελίωσης.

Ακολούθησε ένας πολυετής πόλεμος λάσπης στο πρόσωπο των δύο δωρητών από διάφορες «επιτροπές πολιτών», συντεχνίες γιατρών, ιδιωτικά συμφέροντα και κόμματα. Ο Νίκος Παπαγεωργίου κατηγορήθηκε ότι ξέπλυνε μαύρο χρήμα και πως δεν θα έβαζε ούτε σεντ από την τσέπη του! Ταυτόχρονα, ενημερώθηκε ότι το τηλέφωνό του παρακολουθούταν, χωρίς ποτέ κανείς να μάθει από ποιον. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη του έκαναν… «νερά» σε ό,τι αφορούσε τη λειτουργία του νοσοκομείου. Κατασκευαστικά ήταν έτοιμο το 1997, χρόνος -ρεκόρ για το μέγεθος του νοσοκομείου. Ο εξοπλισμός είχε έρθει αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προχωρούσε τις διαδικασίες πρόσληψης προσωπικού, υποκύπτοντας σε ιδιωτικά συμφέροντα που επιθυμούσαν να μη λειτουργήσει ποτέ το νοσοκομείο, αλλά και στις συντεχνίες του ΠΑΣΟΚ στον ιατρικό, νοσηλευτικό και πανεπιστημιακό κλάδο. Ο Νίκος Παπαγεωργίου καθυβριζόταν καθημερινά από εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Είχε ταυτιστεί με τη διαπλοκή και τον παρομοίαζαν με ένα «τέρας» που θα άφηνε τους ασθενείς να πεθαίνουν αν δεν πλήρωναν. Μάταια προσπαθούσε να πείσει τους πάντες ότι το νοσοκομείο θα λειτουργούσε στο πλαίσιο του ΕΣΥ.

Κάτω από πιέσεις, το νοσοκομείο άνοιξε τελικά την πύλη του τον Αύγουστο του 1999. Και ήταν (παραμένει ακόμη!) ένα πραγματικό κόσμημα. Για 23 χρόνια, εκατομμύρια πολίτες έχουν λάβει ιατρική φροντίδα και περίθαλψη από το προσωπικό του νοσοκομείου, το οποίο ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα του Δημοσίου. Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών (ιατρικών και μη) παραμένει σε απίστευτα υψηλά επίπεδα και ξεπερνά ακόμη και πανάκριβες ιδιωτικές κλινικές.

Εχοντας βιώσει το νυστέρι στο χειρουργείο του νοσοκομείου και μεταφέροντας τα βιώματα και τις εντυπώσεις πολλών άλλων, θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην οικογένεια Παπαγεωργίου και «καλό ταξίδι» στον Εθνικό Ευεργέτη. Με τη δωρεά τους έσωσαν τη ζωή πολλών ανθρώπων και αναβάθμισαν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στην Υγεία, καθιστώντας το «Παπαγεωργίου» νοσοκομείο-πρότυπο για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.