Το οικονομικό επιτελείο επεξεργάζεται σχέδια πρόσθετων ενισχύσεων θεωρώντας ότι τα έσοδα φέτος από τον τουρισμό μπορεί να ξεπεράσουν τα 18 δισ. του 2019 και να προσεγγίσουν τα 20 δισ., δίνοντας ανάσες στην αγορά αλλά και στα κρατικά ταμεία μέσω της φορολόγησης. Η εξέλιξη αυτή είναι σημαντική για τη χώρα, που κατάφερε να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα της ανάκαμψης μετά την πανδημία και ταυτόχρονα να βελτιώσει την εικόνα της διεθνώς, όλοι θέλουν φέτος να επισκεφθούν την Αθήνα και τα ελληνικά νησιά.

Ο υπουργός Τουρισμού, Βασίλης Κικίλιας, από τα τέλη του 2021 επένδυσε σημαντικά στην αμερικανική αγορά και ήδη οι επισκέπτες από τις ΗΠΑ έχουν αναπληρώσει τις απώλειες από τη Ρωσία, ενώ οι απευθείας υπερατλαντικές πτήσεις είναι σε επίπεδα-ρεκόρ.

Ολα αυτά είναι θετικά, όμως ο πήχης για τον ελληνικό τουρισμό είναι υψηλότερος από τα επίπεδα του 2019. Εάν δεν είχε μεσολαβήσει η πανδημία, τα ρεκόρ εκείνης της χρονιάς θα είχαν σπάσει από το 2020 και τώρα θα ήταν διαφορετικοί οι στόχοι της φετινής σεζόν.

Το ζητούμενο είναι ο τουρισμός να αυξηθεί σε όλη τη χώρα και να διευρυνθεί η περίοδος αιχμής. Σύμφωνα με μία πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, που είχε παρουσιάσει πρόσφατα ο δραστήριος πρόεδρος Γιάννης Ρέτσος, τα έσοδα από τον τουρισμό μπορούν να φτάσουν τα 27 δισεκατομμύρια το 2030 και ο αριθμός των επισκεπτών από τα 39 εκατομμύρια του 2019 να αυξηθεί σε πάνω από 50 εκατομμύρια. Οι στόχοι είναι φιλόδοξοι, αλλά μπορούν να επιτευχθούν εάν αντιμετωπισθούν ορισμένα δομικά χαρακτηριστικά του κλάδου. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, οι βασικές αδυναμίες του ελληνικού τουρισμού είναι ότι η δραστηριότητα σε μεγάλο βαθμό υπερσυγκεντρώνεται σε 5 από τις 13 περιφέρειες (Αττική, Ιόνια Νησιά, Κεντρική Μακεδονία, Κρήτη και Νότιο Αιγαίο), ενώ χρονικά το βάρος πέφτει στο τρίτο τρίμηνο κάθε έτους. Επομένως, είναι τεράστιες, όσο και αναξιοποίητες οι δυνατότητες για αύξηση της κίνησης στις υπόλοιπες 8 περιφέρειες, όπως επίσης και για την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, πέραν του «καυτού» καλοκαιρινού τριμήνου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με έργα υποδομής, όπως η κατασκευή ή αναβάθμιση λιμένων και αεροδρομίων σε περιοχές της χώρας που στερούνται τέτοιων εγκαταστάσεων, αλλά και με την ανάδειξη τοπικών χαρακτηριστικών, που δεν θα βασίζονται μόνο στο μοντέλο «ήλιος και θάλασσα», αλλά θα προσελκύουν άλλες κατηγορίες επισκεπτών (θρησκευτικός τουρισμός, συνεδριακός, αγροτουριστικός, αθλητικός κ.λπ.).

Ταυτόχρονα, ο ΣΕΤΕ παρατηρεί ότι υπάρχει υψηλή εξάρτηση του κλάδου από τις πτήσεις τσάρτερ, με ό,τι αυτό σημαίνει για το ρόλο των αεροπορικών εταιριών στην κατεύθυνση των επισκεπτών, ενώ επισημαίνει και τις ελλείψεις σε δημόσιες υποδομές, όπως σιδηροδρομικό δίκτυο, Υγεία, ψηφιακή τεχνολογία κ.λπ.

Ο στόχος των 27 δισεκατομμυρίων ευρώ μπορεί να επιτευχθεί εάν αναβαθμισθούν οι τουριστικές υπηρεσίες και στις περιφέρειες που σήμερα δεν βρίσκονται στην αιχμή της διεθνούς ζήτησης.

Ο κορεσμός στους δημοφιλείς προορισμούς είναι εμφανής και οδηγεί σταδιακά στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των μόνιμων κατοίκων, αλλά και των επισκεπτών. Επομένως, απαιτείται ένα σχέδιο μεσοπρόθεσμης διάρκειας που θα βάζει στο τουριστικό «παιχνίδι» όλη την επικράτεια και θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιφέρειας.