Οι κρίσεις που κλήθηκε να διαχειρισθεί ο πρωθυπουργός ήταν πρωτόγνωρες σε παγκόσμια κλίμακα, οι αποφάσεις που έπρεπε να πάρει είχαν ζωτική σημασία για τις τύχες της χώρας, οι συνέπειες από αστοχίες και λάθη θα μπορούσαν να είναι ανυπολόγιστες. Η αλήθεια είναι ότι και ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος με μεγάλες κρίσεις, που παραλίγο να ωθήσουν τη χώρα εκτός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, με μία βασική διαφορά σε σύγκριση με όσα έτυχαν στον Μητσοτάκη.

Οι κρίσεις της περιόδου 2015-2019 ήταν εγχώριες και οφείλονταν στις ολέθριες επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., όπως η απειλή του Grexit με το δημοψήφισμα, και όχι παγκόσμιες όπως συνέβη με την πανδημία ή τον πόλεμο στην Ουκρανία, που προκάλεσε την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη.

Υπήρξαν ωστόσο και κοινά προβλήματα στα οποία η άσκηση πολιτικής από τις δύο κυβερνήσεις ήταν κυριολεκτικώς «η μέρα με τη νύχτα». Για παράδειγμα, στο μεταναστευτικό, κατά την περίοδο Τσίπρα επικράτησε η λογική των ανοικτών συνόρων, ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναρωτιόταν αν υπάρχουν «θαλάσσια σύνορα», μετατρέποντας την Ελλάδα σε βασικό πέρασμα των μεταναστευτικών ροών της Ανατολής. Πολλοί θα πουν ότι τότε είχαμε πόλεμο στη Συρία, ο οποίος όμως είχε ξεσπάσει στη Δαμασκό από το 2011, αλλά ας αναρωτηθούν όλοι ποιες αποφάσεις θα λαμβάνονταν στον Εβρο τον Φεβρουάριο του 2020 εάν στο Μαξίμου ήταν ο Τσίπρας και όχι ο Μητσοτάκης, που σφράγισε τα σύνορα και έφερε στη μεθοριακή γραμμή την ηγεσία της Ευρώπης για να καταδείξει πώς εργαλειοποιεί η Αγκυρα το μεταναστευτικό ζήτημα.

Στην πανδημία, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε πολλές φορές απέναντι στα περιοριστικά μέτρα, καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση καταπνίγει «δημοκρατικά δικαιώματα», ενώ στελέχη του συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις υπέρ των «δίκιων του Κουφοντίνα» στις αρχές του 2021, όταν ακόμα δεν είχαν ξεκινήσει οι μαζικοί εμβολιασμοί. Οταν ακόμη και σήμερα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν συντρόφους τους ότι δεν έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ των εμβολιασμών κλείνοντας το μάτι στους αρνητές της επιστήμης και το κόμμα επισήμως τάσσεται στο πλευρό των ανεμβολίαστων υγειονομικών, έχει κάποιος την εντύπωση ότι εάν βρισκόταν στην εξουσία ο Τσίπρας θα διαχειριζόταν καλύτερα τον κορονοϊό;

Στην οικονομία, οι κατ’ ευφημισμόν «αυταπάτες» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται, η Κουμουνδούρου επέστρεψε στη λογική των ακάλυπτων υποσχέσεων. Ολοι αντιλαμβάνονται ότι επί Μητσοτάκη η οικονομία βελτιώθηκε, δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα αναβαθμίσθηκε 9 φορές από τους πιστοληπτικούς οίκους και βρίσκεται ένα σκαλοπάτι από την επενδυτική βαθμίδα, αλλά και ότι η ανεργία μειώθηκε στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 12 ετών.

Ο πρωθυπουργός, που δεν διστάζει να παραδεχθεί λάθη και καθυστερήσεις, αφουγκράζεται τις απαιτήσεις της κοινωνίας, όπως φάνηκε με τα χθεσινά μέτρα για το ηλεκτρικό ρεύμα, και κυρίως προχωρά βάσει ενός σχεδίου για την επόμενη μέρα της Ελλάδας με ρεαλισμό, χωρίς να τον πτοούν οι δυσκολίες από τις μεγάλες κρίσεις. Οι συγκρίσεις με τα πεπραγμένα της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. είναι καταφανείς, ιδίως στο κρίσιμο τμήμα της κοινωνίας που βγάζει κυβερνήσεις.