Η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, μέσα σε χρόνο-ρεκόρ από την ανακοίνωση της είδησης για την κράτηση της Καϊλή από τις βελγικές Αρχές, αποφάσισε τη διαγραφή της, ενώ το ίδιο έπραξε και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην ομάδα του οποίου ανήκε η υπό καθαίρεση αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτά είναι εσωκομματικά ζητήματα για τα οποία δεν μας πέφτει λόγος, ας βρουν μεταξύ τους πώς μία ομάδα 3-4 ευρωβουλευτών που αγωνίζονταν για τα «σοσιαλιστικά ιδεώδη» συνελήφθησαν με κατηγορίες χρηματισμού από το Κατάρ.

Τα περίεργα αρχίζουν με τις αντιδράσεις του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ., Νίκος Ανδρουλάκης, μιλώντας στον ΑΝΤ1 λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη του θέματος Καϊλή, εμφανίστηκε με περισσή ανευθυνότητα και πολιτική ελαφρότητα που δεν συνάδει με τη θέση που κατέχει.

Ο Ανδρουλάκης υποστήριξε ότι η Καϊλή λειτουργούσε ως «Δούρειος Ιππος» της Νέας Δημοκρατίας και ότι την είχε ενημερώσει από τον Σεπτέμβριο πως δεν θα είναι ξανά υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ, ενώ πρόσθεσε ότι από τον Ιούλιο που αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση του τηλεφώνου του είχε πάρει αποστάσεις από την ίδια μετά τις δηλώσεις της πως αυτό το γεγονός ήταν κάτι σύνηθες. Πάλι καλά που ο Ανδρουλάκης δεν υποστήριξε πως η Ν.Δ. βρίσκεται πίσω και από τους άλλους σοσιαλιστές συνδικαλιστές και λομπίστες που συνελήφθησαν για την ίδια υπόθεση.

Κατ’ αρχάς, να επισημάνουμε ότι την Καϊλή δεν τη διέγραψε ο Ανδρουλάκης, αλλά η βελγική Αστυνομία. Αν δεν γίνονταν οι έρευνες στο σπίτι της, η ίδια θα παρέμενε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Εάν όμως φερόταν ως «Δούρειος Ιππος», όπως ισχυρίσθηκε ο πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ., τότε έπρεπε να την είχε διαγράψει προ πολλού, δεν είναι δείγμα πυγμής να τρέχεις πίσω από τις εξελίξεις και πολύ περισσότερο να ανέχεσαι στους κόλπους του κόμματος ένα κορυφαίο στέλεχος για το οποίο υποστηρίζεις ότι πράττει υπέρ πολιτικού αντιπάλου.

Ο κ. Ανδρουλάκης ως μέλος του κομματικού σωλήνα και άριστος χειριστής των μηχανισμών κέρδισε την προεδρία του ΚΙΝ.ΑΛ., όμως το ειδικό του πολιτικό βάρος αποδεικνύεται μικρό, όταν ψάχνει να επιρρίψει αλλού ευθύνες που του αναλογούν. Αν ήταν διορατικός ηγέτης που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, θα είχε διαγράψει την Καϊλή προ πολλού, δεν θα περίμενε τους Βέλγους επιθεωρητές. Και εάν από τον Ιούλιο διαπίστωσε ότι τον είχε «αδειάσει», και, μάλιστα, σε ένα προσωπικό ζήτημα όπως η παρακολούθηση του τηλεφώνου του, τότε γιατί εξακολουθούσε να την κρατά στο κόμμα του;

Ο Ανδρουλάκης ας μη ρίχνει στη Ν.Δ. ευθύνες που πηγάζουν από τη δική του αδράνεια. Aλήθεια όμως, ήταν σωστό που οι βελγικές Αρχές παρακολουθούσαν νομίμως το τηλέφωνο μιας αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να διερευνήσουν μια σοβαρή υπόθεση που σχετίζεται με την εθνική ασφάλεια (ο χρηματισμός πολιτικού από ξένο κράτος θεωρείται εσχάτη προδοσία) ή μήπως κατέλυσαν τις αρχές της δημοκρατίας και της διαφάνειας; Γιατί πρόσφατη είναι η ανάρτηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι «όσον αφορά στη νομιμότητα της παρακολούθησης, το σύνολο των συνταγματολόγων με δημόσια αρθρογραφία έχει υποστηρίξει ότι η παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή είναι παράνομη και αντισυνταγματική». Μάλλον πρέπει να καταγγείλει τις βελγικές Αρχές για την υποκλοπή των συνομιλιών της συντρόφου Καϊλή.