Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ δεν άντεξε το βάθρο που του στήσαμε. Από ένα σημείο και μετά, απέσχε της πνευματικής ταπείνωσης και είδε το είδωλό του κάτι περισσότερο από αυτό που είναι. Απείχε της αγάπης, εγκαθιστώντας το στο κέντρο λατρείας των παιδιών που δεν είχαν άλλη αγκαλιά να παρηγορηθούν. Ιδιωτικός «παράδεισος» δεν υπάρχει. Είναι κοινωνικό αγαθό που μοιράζεται.

ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ανάλογες ιστορίες σε κλειστές δομές θρησκευτικών ιδρυμάτων στο εξωτερικό αλλά πιστεύαμε ότι δε γίνονται στην Ελλάδα. Οχι γιατί υπάρχει ο κρατικός έλεγχος που, όπως αποδείχθηκε, ως πριν από έξι μήνες δεν υπήρχε, αλλά γιατί πιστεύουμε σε ιστορίες αλληλεγγύης και άδολης προσφοράς. Εχουμε ανάγκη κοινωνικών προτύπων. Η ΜΚΟ που έστησε ο π. Αντώνιος μετά της συζύγου, κατόρθωσε όχι μόνον να μένει στο απυρόβλητο αλλά και να προτείνεται ως πρότυπη υποδομή αγάπης και ευσπλαχνίας.

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΝ τα πράγματα, οι μέθοδοι «συνετισμού» των παιδιών που υπακούουν στη βία και αποκαλύπτεται ότι λειτουργούσαν ως «συνέπειες», προκαλούν τεράστιους κραδασμούς στην ελληνική κοινωνία και κύμα αρνητισμού έναντι των κλειστών δομών των ανεξέλεγκτων από το κράτος. Ετσι, όμως δημιουργείται καχυποψία για το αξιόλογο φιλανθρωπικό έργο που γίνεται. Και αυτό είναι άδικο.

ΩΣΤΟΣΟ, για μια ακόμη φορά, οι καταθέσεις των παιδιών της «Κιβωτού» γίνονται «φύλλο και φτερό». Καταναλώνονται στα μέσα ενημέρωσης, ώστε στο τέλος αμφιβάλλω τι θα μείνει από όλη τη δοκιμασία που βίωσαν στο πετσί τους. Αρκεί να αναρωτηθούμε τι έμεινε πίσω, μετά το ξέσπασμα αλληλεγγύης για το κολαστήριο του Κολωνού, όπου η δωδεκάχρονη ήταν «το παιδί όλων μας», όπως έγραψε ο Τσίπρας και μετά χάθηκε στους διαδρόμους των ανέξοδων υποσχέσεών του.

ΠΟΙΟΣ ΑΝΕΛΑΒΕ να επουλώσει τις πληγές της; Πού είναι ο κατάλογος των διακοσίων βιαστών; Η πολιτική υπόσχεση ότι «θα βγουν όλα στο φως»; Αφού βρέθηκαν επτά βιαστές, όλοι οι άλλοι «εντάξει»; Η υπόθεση με το σπίτι στα Πετράλωνα που στο οικογενειακό πάρτι προσφερόταν, από τον πατέρα, ως ορντέβρ, ο βιασμός του γιου του; Ξανακούσαμε κάτι;

ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ το ζήτημα της «Κιβωτού» με το οποίο έπεσαν από τα σύννεφα τουλάχιστον οι μισοί Ελληνες και τα σάρωσε όλα. Ωσπου να έρθει ένα άλλο που θα καλύψει με τη σκόνη του την «Κιβωτό» και θα κατρακυλάμε στου κακού τη σκάλα, λες και κοιτάζουμε όλοι μαζί ταινίες πορνό, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον αποτροπιασμό μας γι’ αυτά που συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα. Κι αυτή ξαφνικά ανοίγει και ξεχύνεται εμετική δυσοσμία…