Το Qatargate είναι ακόμα στην αρχή και ουδείς μπορεί να γνωρίζει μέχρι πού θα φθάσει και τι θα βγει στην επιφάνεια. Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή είναι ανάμεσα στους συλληφθέντες, οι οποίοι φέρονται να εμπλέκονται σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος και διαφθορά και είναι στα χέρια της βελγικής Δικαιοσύνης να αποφανθεί αν οι κατηγορίες αυτές ισχύουν. Ομως μέχρι τη στιγμή που η υπόθεση αυτή έγινε γνωστή, η κυρία Καϊλή παρέμενε μέλος του ΠΑΣΟΚ όπως και εξέχον μέλος της Ομάδας των Ευρωπαίων σοσιαλιστών και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η διαγραφή της ήρθε εκ των υστέρων και ήταν αυτονόητη, αναμενόμενη και σχεδόν υποχρεωτική. Οπότε ούτε επανάσταση έκανε ο κ. Ανδρουλάκης ούτε καμία επιχείρηση κάθαρσης είχε ξεκινήσει νωρίτερα.
Μένει ώσπου να φύγει…
Θυμίζουμε ότι μετά την περιβόητη τοποθέτηση της κ. Καϊλή υπέρ των εργασιακών μεταρρυθμίσεων του Κατάρ, η μόνη αντίδραση της Χαριλάου Τρικούπη ήταν ότι δεν εκφράζει τις θέσεις του κόμματος. Ούτε πειθαρχικό την πέρασε ούτε τη διέγραψε. Πώς έφτασε τώρα να τη χαρακτηρίζει «Δούρειο Ιππο» της Νέας Δημοκρατίας, αυτό μόνο εκείνος και οι σύμβουλοί του το γνωρίζουν. Το σίγουρο πάντως είναι πως προδίδει πολιτικό εκνευρισμό, ανησυχία, αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο για το ΠΑΣΟΚ: Δείχνει αδυναμία διαχείρισης κρίσεων.
Ο κ. Ανδρουλάκης είχε μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τη θέση του κόμματός του με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και χωρίς να ψάχνει να ρίξει τις ευθύνες αλλού. Αν ο ίδιος άργησε να κλείσει τους εσωκομματικούς λογαριασμούς του, είναι δική του υπόθεση. Αν φοβάται μήπως η υπόθεση Καϊλή κάνει κακό στο κόμμα επειδή θα προκαλέσει συνειρμούς με οικονομικά σκάνδαλα του παλιού ΠΑΣΟΚ, και πάλι είναι εσωτερική τους υπόθεση. Τα υπόλοιπα δείχνουν απλά νεύρα. Πολλά νεύρα.