Αυτό θα συνέβαινε αν οι Αμερικανοί έριχναν την πρώτη ατομική βόμβα στο Βερολίνο ή κάποια άλλη γερμανική πόλη αντί για τη Χιροσίμα, το 1945. Δεν πρόκειται για θεωρητική εικασία αλλά για υπαρκτό σχέδιο του Λευκού Οίκου. Κατά πάσα πιθανότητα θα το υλοποιούσε αν δεν συνέβαινε ένα απρόσμενο γεγονός που άλλαξε τη ροή του πολέμου: η κατάληψη από τους Αμερικανούς της γέφυρας του Ρεμάγκεν στον Ρήνο προτού προλάβει να την ανατινάξει η Βέρμαχτ, κάτι που συντόμευσε κατά πολλούς μήνες την προέλαση των Συμμάχων, βγάζοντάς τους από το εφιαλτικό δίλημμα. Πολλά μπορεί να φανταστεί κανείς για τις συνέπειες ενός πυρηνικού μανιταριού στην καρδιά της κατεστραμμένης Ευρώπης. Σίγουρα η Γερμανία δεν θα ήταν η ίδια αν είχε υποστεί ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ισως να μην ήταν καν μέλος του ΝΑΤΟ και να έτρεφε λιγότερες ενοχές για τα κρεματόρια και τις ναζιστικές ωμότητες -ποιος ξέρει;

Η έκθεση με τον εύγλωττο τίτλο «Δρόμοι που δεν πάρθηκαν» φιλοξενείται στο Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας με φόντο ντοκουμέντα του 19ου και του 20ού αιώνα (φωτογραφίες, βίντεο, όπλα, στολές, αφίσες, ζωγραφικούς πίνακες κ.ά.). Το πόσο ξυστά πέρασε η Γερμανία από τον όλεθρο φαίνεται στην αλληλογραφία του προέδρου Ρούσβελτ με τον επικεφαλής του «Σχεδίου Μανχάταν», στρατηγό Λέσλι Γκρόουβς. Γράφει ο τελευταίος για τα γεγονότα παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1945: «Ο πρόεδρος με πληροφόρησε πως, αν ο πόλεμος στην Ευρώπη δεν έχει τελειώσει προτού ολοκληρώσουμε την κατασκευή των βομβών μας, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις ρίξουμε στη Γερμανία».