Δεν είναι όμως έτσι. Εκεί γύρω στο 1986, ο Αλέν Ντελόν δήλωνε χωρίς ίχνος μετριοφροσύνης στο «Figaro Magazine»: «Στην Ιαπωνία είμαι κάτι σαν θεός. Ο κόσμος λατρεύει να με αγγίζει, να μου χαϊδεύει το χέρι, να μου φιλάει τα δάχτυλα».

Σε μια από τις επισκέψεις του στη χώρα των χρυσανθέμων, οι εκδηλώσεις λατρείας στο πρόσωπό του ξεπέρασαν τις αντίστοιχες για τον Ελβις και τους Μπιτλς. Πλήθη κυνηγούσαν τη λιμουζίνα του, κορίτσια και μεγαλύτερες γυναίκες λιποθυμούσαν στο πέρασμά του, οι θαυμαστές του τον έραιναν με άνθη, το δωμάτιό του στο ξενοδοχείο κατακλυζόταν από δώρα.

Ο Γάλλος «θεός» των Ιαπώνων γεννήθηκε μέσα από τις σεκάνς του «Γυμνοί στον ήλιο». Της ταινίας του 1960, του Ρενέ Κλεμάν,  που υπήρξε η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος «Ο ταλαντούχος κύριος Ριπλέι», της Πατρίτσια Χάισμιθ.

Ο ρωμαλέος, αμοραλιστής νεαρός που αγαπούσε τις γυναίκες, το χρήμα και ήταν ικανός για τα πάντα, έγινε ίνδαλμα της γιαπωνέζικης νεολαίας. Μιας γενιάς που προσπαθούσε να ξεχάσει τη φρίκη του πυρηνικού μανιταριού και να ρουφήξει τη ζωή ώς το μεδούλι. Ο Ντελόν επισκέφθηκε για  πρώτη φορά την Ιαπωνία το 1963, για να προωθήσει τις ταινίες του.

Εμφανίστηκε σε τηλεοπτικά βαριετέ και κοινωνικές εκδηλώσεις, και έως τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς καλλιτέχνες στη χώρα. Προοδευτικά έγινε ένα είδος πρέσβη της γαλλικής φινέτσας, διαφημίζοντας γιαπωνέζικους οίκους μόδας και αυτοκίνητα Mazda.

Tις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 ταξιδιωτικά γραφεία της Ιαπωνίας πρόσφεραν ειδικές συναντήσεις και φωτογραφίσεις με τον απόλυτο Γάλλο σταρ στο πλαίσιο του τουριστικού πακέτου! Για τους Γιαπωνέζους ο Ντελόν αντιπροσώπευε την ομορφιά και το μυστήριο της εκλεπτυσμένης Ευρώπης.