Στη Γαλλία τα καμπανάκια ηχούν σαν τις καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων. Σύμφωνα με τη «Figaro», οι Γάλλοι δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στο συνταξιοδοτικό σύστημα, με αποτέλεσμα τουλάχιστον οι μισοί να μην περιμένουν να ζήσουν από τις συντάξεις τους και να κάνουν οικονομίες για τα γεράματα! Δεν είναι αυτό ακριβώς το κοινωνικό κράτος που ονειρευόμασταν. Από τη στιγμή, όμως, που ανακεφαλαιοποιούνται διαρκώς οι τράπεζες και ποτέ τα ασφαλιστικά ταμεία, η πορεία προς την «τριτο-ηλικιακή επισφάλεια» (συγχωρέστε μας τον νεολογισμό) είναι δεδομένη.

Ο νέος πρωθυπουργός, Μισέλ Μπαρνιέ, υποσχέθηκε κάποιες μεταρρυθμίσεις στο αντιδημοφιλές ασφαλιστικό του Μακρόν, που αύξησε το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, ούτε τα κίνητρα παραμονής στην εργασία. Το 2050 οι Γάλλοι άνω των 65 θα αποτελούν το 30% του πληθυσμού και οι κάτω των 20 μόλις το 20%. Αυτό θα επιφέρει νέες αυξήσεις στο όριο ηλικίας.

Σύμφωνα με έρευνα της Opinion Way, για λογαριασμό της εταιρίας επαγγελματικών αναζητήσεων Indeed, το 67% των ερωτηθέντων φοβάται ότι μπορεί να μην πάρει ποτέ σύνταξη και το 63% θεωρεί πολύ δύσκολο να την αγγίξει πριν από τα 70. Σε αυτό το κλίμα, το 49% των μισθωτών δήλωσε ότι βασίζονται κυρίως στις αποταμιεύσεις τους και όχι στη σύνταξη για να έχουν εισόδημα μετά το πέρας του εργασιακού τους βίου. Πλήρη εμπιστοσύνη στο ασφαλιστικό σύστημα έχει το 51% (και πάλι καλά).

Οι προοπτικές δεν προκαλούν ενθουσιασμό στις παραγωγικές ηλικίες των Γάλλων. Ενώ το 66% (οι 2 στους 3) προβλέπει ότι θα αναγκαστούν να εργάζονται και ως συνταξιούχοι για να ζουν αξιοπρεπώς, αυτό θα το ήθελε πραγματικά μόνο το 35% (1 στους 3). Για να το πούμε κομψά: Merdes!