Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Γιατί όμως η συμφωνία, που θα κληθεί να ψηφίσει η συμπολίτευση τις επόμενες εβδομάδες, είναι η χειρότερη δυνατή;

ΟΙ ΛΟΓΟΙ είναι πολλοί με πρώτο ότι τα μέτρα αυτά θα ήταν αχρείαστα εάν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε αποτύχει πλήρως στην οικονομική της πολιτική. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός τον Σεπτέμβριο του 2015, και αφού είχε μεσολαβήσει η ψήφιση του επίσης αχρείαστου τρίτου Μνημονίου, διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό ότι τα δύσκολα είχαν περάσει. Πέρυσι τέτοιον καιρό έλεγε ότι μαζί με το Πάσχα έρχεται η «ανάσταση» για την οικονομία και λίγους μήνες μετά η χώρα ξαναβυθίστηκε στην ύφεση. Με την πρώτη αξιολόγηση η κυβέρνηση έλαβε δημοσιονομικά μέτρα άνω των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, την αύξηση του ΦΠΑ και την περικοπή χιλιάδων επικουρικών συντάξεων.

ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ θέλησε να υπερβεί τους στόχους του δημοσιονομικού πλεονάσματος και επέβαλε πολλαπλάσιες δόσεις φορολόγησης από αυτή που άντεχε η πραγματική οικονομία. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η αγορά να μείνει από ρευστό, τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων να αυξάνονται σε μηνιαία βάση κατά 1,2 δισ. ευρώ και η οικονομία να έχει «κρασάρει».

ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον Τσίπρα αλλά γνωρίζουν το αδύνατο σημείο του. Μπορεί να παραχωρήσει τα πάντα για να μείνει στην καρέκλα του. Πέρυσι έδωσε το δημοσιονομικό κόφτη και τη δημιουργία του Υπερταμείου, στο οποίο εκχωρήθηκε όλη η κρατική περιουσία, ενώ τώρα έχει συμφωνήσει την παράταση της λιτότητας για τα επόμενα χρόνια (2019-2020) χωρίς μάλιστα πρόσθετη χρηματοδότηση.

Η ΧΩΡΑ απλώς σέρνεται στους ράθυμους ρυθμούς του Τσίπρα. Οι επενδυτές είναι εξαφανισμένοι, ο ιδιωτικός τομέας έχει παραλύσει, οι τράπεζες υπολειτουργούν και οι μόνοι που το διασκεδάζουν είναι οι κρατικοδίαιτοι μετακλητοί που διορίζονται κατά εκατοντάδες στα υπουργικά γραφεία.

«ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να ήταν διαφορετική η κατάσταση» υποστηρίζουν οι τελευταίοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως, η περίοδος 2012-2014 έδειξε ότι είναι εφικτή η μείωση των φόρων εάν υπάρχουν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και δανειστών. Επί Ν.Δ. είχαν μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση, η εισφορά αλληλεγγύης και η χώρα είχε μπει σε αναπτυξιακή τροχιά. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών γνωρίζει ότι εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι πρόωρες εκλογές του 2015, η κατάσταση στην οικονομία θα ήταν πολύ καλύτερη.

ΟΤΑΝ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ είχε κηρύξει την επανάσταση επειδή ο Βρούτσης θα έκοβε τις επικουρικές κατά 4% στο πλαίσιο της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, δεν μπορεί να γίνει πιστευτός ότι το νέο τσεκούρι κατά 30% στις κύριες μέσω της κατάργησης των προσωπικών διαφορών ήταν αναπόφευκτο. Σε κάθε περίπτωση ο «σανός» δεν είναι πλέον εύπεπτος από κανέναν και ιδίως από τους φορολογούμενους που πληρώνουν τους Καρανίκες.

Ο AΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ παρέμεινε στην εξουσία αλλά το εισιτήριο είναι πολύ ακριβό, όχι για την κομματική παρέα του αλλά για τη μέση οικογένεια.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου