Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Το Σοσιαλδημοκρατικό (κεντροδεξιό, παρά το όνομά του) κόμμα της αντιπολίτευσης όχι μόνο μείωσε απότομα την ψαλίδα, αλλά και σε κάποιες δημοσκοπήσεις (Pitagora, Aximage) εμφανίζεται να κόβει πρώτο το νήμα, με ποσοστά άνω του 35%.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Τούτο το οφείλει χωρίς άλλο στον μετριοπαθή αρχηγό του, Ρούι Ρίο, ο οποίος εξασφάλισε την εσωκομματική ηρεμία, έκοψε κάθε γέφυρα συνεργασίας με το ακροδεξιό, ρατσιστικό Chega που ζηλεύει τη δόξα της Χρυσής Αυγής (τρίτο με 8% στις δημοσκοπήσεις) και μάλλον κέρδισε τις εντυπώσεις από τον Κόστα στα ντιμπέιτ. Αμφότεροι οι μονομάχοι διακρίνονται από την ευγένεια και τον πολιτισμό τους, με τη διαφορά ότι ο πρωθυπουργός έχει φθαρεί ύστερα από 7 χρόνια στην εξουσία. Ηταν επόμενο, λοιπόν, να καταβάλει και αυτός το τίμημα της μακρόχρονης διακυβέρνησης – όπως οι δύο μικρότεροι Αριστεροί σύμμαχοί του, το Αριστερό Μπλόκο και η συμμαχία Κομμουνιστών-Πρασίνων, που τον ανέτρεψαν καταψηφίζοντας τον «όχι αρκετά φιλολαϊκό» προϋπολογισμό του 2022.
Προφανώς, η Δεξιά στροφή των Πορτογάλων ήταν κάτι που κυοφορούνταν αρκετό καιρό και αναζητούσε αφορμή για να εκδηλωθεί. Αυτή δόθηκε από την εμπιστοσύνη που αποπνέει ο Ρίο (αν χρειαστεί, θα συγκυβερνήσει άνετα με τον Κόστα), τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού από τη διαχείριση της πανδημίας, τη χλομή ανάπτυξη, τον υψηλό αριθμό ξένων μεταναστών στη χώρα (πάνω από 700.000, κυρίως από Βραζιλία και αφρικανικά κράτη, αλλά και από Ουκρανία-Ρουμανία), την αδυναμία του Κόστα να επαναπατρίσει τους 300.000 «μετανάστες του Μνημονίου» από τη Βραζιλία και άλλες χώρες, όπως και να αντιμετωπίσει τη δημογραφική κατάρρευση των «γηγενών» Πορτογάλων, που προσομοιάζει με αυτή της Ελλάδας. Το 2070 προβλέπεται ο πορτογαλικός πληθυσμός να έχει συρρικνωθεί από 10,3 σε μόλις 8 εκατομμύρια.
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr