Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Μερικά οφείλει και να… τα χειροκροτεί. Αν όμως της πέφτει βαρύ το χειροκρότημα, τουλάχιστον ας αναγνωρίσει ότι το επίτευγμα είναι πατριωτικό και καθολικό. Ετσι, θα διεκδικήσει και το μέρος της συμβολής που μπορεί να της αναλογεί.

Αν οι αντένες της αντιπολίτευσης ήταν αρκούντως ευαίσθητες να συλλάβουν τι σημαίνει για την κοινωνία η άφιξη των Ραφάλ, έπρεπε να πανηγυρίσει την ένταξή τους στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Υπήρχε και κάτι πιο απτό: Αν έριχνε μια ματιά προχθές, στις 12 το μεσημέρι, στις ταράτσες των αθηναϊκών κτιρίων στο κέντρο, θα έβλεπε τον κόσμο να περιμένει να δει το σμήνος να υπερίπταται ανατολικά της Ακρόπολης – τίποτε ΔΕΝ πετά πάνω από την Ακρόπολη-, καθώς και τον ενθουσιασμό για τα ελληνικά υπερόπλα των αιθέρων.

Η αγορά των έξι Ραφάλ και στη συνέχεια των άλλων δεκαοκτώ, όπως και των φρεγατών, δεν συμφωνήθηκε επειδή η ειρηνική και δημιουργική Ελλάδα έχει βλέψεις κατά των γειτόνων της. Αλλά επειδή χρειάζεται μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη έναντι των εκπεφρασμένων δικών τους. Πολλώ δε μάλλον όταν ο Ερντογάν νιώθει στον αυχένα του όχι μόνον την αναπνοή των πολιτικών του αντιπάλων αλλά και τη δυσκολία αναπνοής του απλού κόσμου που πένεται και δυστυχεί. Δικαίως η κυβέρνηση πανηγύρισε την ένταξη των έξι Ραφάλ, αν θυμηθούμε ότι μετά από τόσα χρόνια είναι η πρώτη φορά που ενισχύεται δυναμικά η άμυνα της χώρας.

Αν η αντιπολίτευση δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ελληνικός λαός ανησυχεί για τις συνεχείς απειλές της Τουρκίας, για τις συνεχείς παραβιάσεις από αέρος και θαλάσσης της ελληνικής επικράτειας, τότε σημαίνει ότι ο γυάλινος πύργος που περιβάλλει την κομματική της νομενκλατούρα την έχει οδηγήσει σε απομόνωση από τα συναισθήματα και τις ευαισθησίες των πολιτών.

Βέβαια, είναι κάπως βαρύ να ζητάμε από μια αντιπολίτευση που αποκαλεί τα πάντα εθνικισμό να αντιληφθεί τι σημαίνουν τα διακόσια χρόνια από την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, αλλά και τι σημαίνουν τα εκατό χρόνια από την Καταστροφή του ’22, όταν χάθηκαν οι προαιώνιες κοιτίδες του Ελληνισμού, που έπεσαν θύματα του διχασμού στη μητροπολιτική Ελλάδα.

Να υποθέτω ότι στους επόμενους μήνες θα υπάρξει ο χρόνος του αναγκαίου αναστοχασμού και της ενσυναίσθησης. Δεν θα επιχειρήσουμε να κρύψουμε τις τραγικές αιτίες του ξεριζωμού κάτω από το πελώριο χαλί της χρονικής απόστασης από τα γεγονότα.

Αλλά σήμερα ας καλωσορίσουμε την ενίσχυση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ενα ακόμη βήμα η Ελλάδα μπροστά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου