Γράφει ο  Πάνος Αμυράς

ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ των κομματικών παιδιών έγιναν κανόνας. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μέσα σε 2 χρόνια αυξήθηκε όπως και το πλήθος των κρατικών φορέων, που κατασκευάζονται για να εξυπηρετούν τα ρουσφέτια των υπουργών και της Κουμουνδούρου.

Οι μισθοί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα φουσκώνουν με διάφορα τρικ, ενώ οι κομματικοί μάνατζερ απολαμβάνουν χρυσές αποδοχές και παχυλά μπόνους, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του ΔΕΣΦΑ.

Η άλωση του κράτους από το κόμμα γίνεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό και όταν τα μέσα ενημέρωσης αποκαλύπτουν κραυγαλέες περιπτώσεις σπατάλης, όπως οι αυξήσεις 50% στις αποδοχές της διευθύντριας υποδοχής μεταναστών ή οι μονιμοποιήσεις από το παράθυρο μετακλητών υπαλλήλων της Βουλής, η κυβέρνηση αντιδρά με αλαζονεία επιτιθέμενη στα media. Νωρίτερα η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης είχε δώσει το δικό της σήμα διαμορφώνοντας το δικό της διαπλεκόμενο τοπίο σε συνεννόηση με τα παλαιά εργολαβικά συμφέροντα ή βάζοντας στο παιχνίδι της αγοράς και νέα.

«ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ είμαστε εμείς», αυτό είναι το σύνθημα των υπουργών που δεν θέλουν να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Ούτε για τους διορισμούς τους ούτε για την ευκολία με την οποία χρησιμοποιούν τα πρωθυπουργικά αεροσκάφη ούτε για το ξεχείλωμα των γραφείων τους από μετακλητούς και ημετέρους.

ΟΜΩΣ ΟΣΟ γρήγορα έμαθαν τα κατατόπια του δημοσίου χρήματος τόσο ανεπίδεκτοι μαθήσεως είναι στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Με άλλοθι την υποτιθέμενη «σκληρή διαπραγμάτευση» αλωνίζουν στο κράτος βυθίζοντας την οικονομία στην ύφεση και την αβεβαιότητα.

Η ζημιά που συντελείται τους τελευταίους μήνες στην αγορά είναι τεράστια γιατί η χώρα δεν έχει άλλα περιθώρια για χάσιμο χρόνου. Εάν το 2017 δεν γυρίσει η οικονομία σε ανάπτυξη και μάλιστα ισχυρή, η έξοδος στις αγορές θα μοιάζει με ανέκδοτο, όταν μέχρι τα μέσα του 2018 το Δημόσιο θα πρέπει να χρηματοδοτεί πλήρως τις ανάγκες του χωρίς τη μεσολάβηση των δανειστών.

ΚΑΙ ΕΝΩ στην κυβέρνηση θα έπρεπε να υπήρχε γενικός συναγερμός προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και η χώρα να μπει σε μία στοιχειώδη κανονικότητα, οι προθεσμίες για συμφωνία χάνονται η μία μετά την άλλη σε βάρος της οικονομίας που έχει μπει σε φάση ασφυκτικής έλλειψης ρευστότητας.

Κανονικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αβεβαιότητα και τα νέα σενάρια πολιτικής φαντασίας που πλάθουν στο Μαξίμου είναι ότι θα πρέπει να περιμένουμε τις γερμανικές εκλογές γιατί μπορεί να βγει ο Σουλτς, να διώξει τον Σόιμπλε και να σκίσει το Μνημόνιο για λογαριασμό του Τσίπρα.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ αυτό μπορεί να προκαλεί γέλια σε όποιον έχει την ελάχιστη επαφή με το συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, όμως κρύβει έναν βαθύτερο σχεδιασμό του Μαξίμου. Η κυβέρνηση ποντάρει στον αντιευρωπαϊσμό προκειμένου να μεταθέσει τις ευθύνες της για το χάλι της οικονομίας στους ξένους και να έχει πάντα διαθέσιμο ως σχέδιο Β το περιβόητο «Κούγκι».

ΟΣΟ ΔΕΝ κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση και στερεύουν τα διαθέσιμα του Δημοσίου η κλειστή παρέα που περιτριγυρίζει τον πρωθυπουργό δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα για να μείνει στην εξουσία. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής