Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Προτείνοντας κάτι σαν «μαγική λύση» για την εξάλειψη της παγκόσμιας ανισότητας, ο Σάντμπου αναπτύσσει το εξής σκεπτικό: Με μια απλή μείωση φόρων σε συνδυασμό με κάποιες στοχευμένες μεταρρυθμίσεις του φορολογικού συστήματος, ένα βασικό εγγυημένο εισόδημα 8.500 ευρώ το χρόνο θα μπορούσε να δοθεί άνευ όρων και προϋποθέσεων στο σύνολο του πληθυσμού – ανεξαρτήτως των άλλων πηγών εσόδων του. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα βγουν μόνο από την ακραία φτώχεια μεγάλα κοινωνικά στρώματα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά θα καταπολεμηθούν η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή στη ρίζα τους.

Κατά βάση αυτό το μοντέλο Universal Basic Income (UBI) ταιριάζει στη δομή της βρετανικής οικονομίας και θα κόστιζε μόνο το 5% του ΑΕΠ, αποφέροντας πολλαπλάσια κοινωνικά και οικονομικά οφέλη.

Στους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους που ανατριχιάζουν με την ιδέα, ο αρθρογράφος προτείνει να δουν το εγγυημένο εισόδημα σαν ένα είδος «αρνητικού φόρου» ή «φοροεπιστροφής», ιδίως για τον πολύ κόσμο που έχει υψηλότερα (έως πολύ υψηλότερα) εισοδήματα.

Εννοείται ότι τα 8.500 ευρώ θα είναι εντελώς απαλλαγμένα από άμεσους φόρους και θα βοηθήσουν στο να τονωθεί η κατανάλωση, χωρίς να προκληθούν κατ’ ανάγκην πληθωριστικές πιέσεις.

Κατά τη γνώμη του αρθρογράφου, με το UBI θα πρέπει να καταργηθούν ορισμένα κοινωνικά επιδόματα (όπως π.χ. της ανεργίας), αλλά όχι όλα.

Παράλληλα, οι πόροι του -τουλάχιστον στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου- θα μπορούσαν να αντληθούν από την έξτρα φορολόγηση κατά 1% του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού.

Ας μην το ψιθυρίσει κανείς στο πνεύμα της βαρόνης Θάτσερ, γιατί θα τρίζουν τα κόκαλα στον τάφο της.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr