Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Τι διαφέρουν αυτοί οι «ρέκτες» από τον αρβυλοφόρο που έκανε πράξη τις σκέψεις τους; Οπως δεν διαφέρει σε τίποτε και το αμυντικό επιχείρημα «φταίει η κυβέρνηση που δεν κλείνει αυτές τις σελίδες του Διαδικτύου».

Οπότε αντιλαμβάνεσαι όχι μόνον την τεράστια άγνοια σχετικά με τους κανόνες στο Διαδίκτυο, αλλά και τον εν υπνώσει θαυμασμό των φασιστικών καθεστώτων. Ο Χίτλερ έκανε πολιτική πρακτική τον εκφασισμό της κοινωνίας και εργάστηκε μεθοδικά για να γίνουν αποδεκτά τα τέρατα που δημιούργησε, όπως την αναγκαστική εκπόρνευση γυναικών για να γεννηθοὐν οι ξανθοί Αριοι. Ανατριχιαστικά πράγματα…

Αλλά μήπως είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν τα βοθρολύματα να υπερασπιστούν τους ποικίλους κακοποιητές των γυναικών; Εδώ βρέθηκαν ελαφρόμυαλες που έγραφαν «για το κακόμοιρο παιδί, που είναι και όμορφο, ποιος ξέρει κι αυτή…» και «αυτή» με τα αποσιωπητικά ήταν η Καρολάιν που στραγγαλίστηκε από «το όμορφο παιδί» ακουμπώντας το μωρό της πάνω στην παγωμένη πλάτη της για ντεκόρ δήθεν ληστείας μετά φόνου…

Δε μπορώ να συνέλθω ακόμη, όταν σε στοιχειώδη έρευνα που έκανα αυτές τις μέρες στο Διαδίκτυο, ανακάλυψα ότι ανάμεσα στους άνδρες θαυμαστές των κατορθωμάτων των πάσης φύσεως αρβυλοφόρων κακοποιητών, βιαστών και γυναικοκτόνων υπάρχουν και γυναίκες! Δύσκολα να αντιληφθώ τα κίνητρα μιας γυναίκας να εκφράζεται υπέρ του θύτη, βεβηλώνοντας τη μνήμη του θύματος…

Δεν πιστεύω ότι η γυναικεία αλληλεγγύη πρέπει να υπαγορεύεται εξαιτίας της ειδοποιού διαφοράς στα φύλα, αλλά θεωρώ ότι η υπεράσπιση ενός ανθρώπου που υφίσταται διασυρμό, εξευτελισμό, βιασμό, υπαγορεύεται, τουλάχιστον, από τον ανθρωπισμό μας.

Για πολλά χρόνια καμία γυναίκα δεν τολμούσε να καταγγείλει όχι ντροπιαστικές συμπεριφορές αλλά ούτε καν βιασμό. Ηταν βέβαιη ότι θα υφίστατο τουλάχιστον άλλους τρεις -Αστυνομία, περιβάλλον, εισαγγελέας- ώσπου να εμφανιστεί στο δικαστήριο, όπου θα έπρεπε να εξηγήσει γιατί… δεν προκάλεσε το βιαστή της! Από την ώρα που η Σοφία Μπεκατώρου -η γενναιότητα της οποίας θα καταγραφεί- μίλησε για τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών, ενθαρρύνοντας δεκάδες άλλες γυναίκες να μιλήσουν, τα πράγματα αλλάζουν στην Ελλάδα.

Ο μισογυνισμός που δεν κρύβεται θα πρέπει να μη βρίσκει έδαφος σε μια προηγμένη κοινωνία. Πολλώ δε μάλλον υποστηρικτές. Η πανδημία άνοιξε σκοτεινά ρυπαρά δωμάτια που τα βλέπαμε στις ταινίες. Ξεχύθηκαν από μέσα όντα που δύσκολα μπορεί να τα πεις και «ανθρώπους»…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου