Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στη Νοτιοανατολική Τουρκία ο Covid βρίσκεται πάλι σε έξαρση, όπως παραδέχεται ακόμη και ο ελεγχόμενος Τύπος. Ομως, η πραγματική βόμβα στα θεμέλια της εξουσίας του είναι η καλπάζουσα ακρίβεια, σκληρή δοκιμασία ακόμη και για τους πιο μοιρολάτρες οπαδούς του.

Η Υπηρεσία Προγραμματισμού του Δήμου Κωνσταντινούπολης (άλλοτε ορμητήριο του Ερντογάν και τώρα «άντρο» του βασικού του αντιπάλου, Εκρέμ Ιμάμογλου) ανακοίνωσε ότι το κόστος ζωής στις όχθες του Βοσπόρου αυξήθηκε πάνω από 50% μέσα σε έναν χρόνο.

Αυτό δικαιώνει τις απόψεις οικονομολόγων της αντιπολίτευσης ότι ο πραγματικός πληθωρισμός στην Τουρκία δεν είναι 21% αλλά περίπου τριπλάσιος.

Καύσιμα και είδη πρώτης ανάγκης έχουν φτάσει στον… Αλλάχ, σε μια χώρα άμεσα εξαρτημένη από τις εισαγωγές πρώτων υλών. Ομως, η εκρηκτική ύλη μιας πιθανής κοινωνικής εξέγερσης κρύβεται στα ενοίκια. Οχι μόνο στη «Σταμπούλ», αλλά και σε άλλες μεγάλες τουρκικές πόλεις.

Στην ίδια δημοτική έκθεση αναφέρεται ότι οι τιμές των ενοικίων αυξήθηκαν από πέρυσι κατά 71,5%, την ώρα που το αλεύρι και το φυσικό αέριο υπερδιπλασιάστηκαν και το… χαρτί τουαλέτας ακρίβυνε 90% (πού είσαι Βενεζουέλα…).

Τούτων δοθέντων, μοιάζουν με χάδι οι ανατιμήσεις 35%-40% σε αβγά, ψωμί και κόκκινο κρέας. Ολα αυτά δεν είναι στατικά, αλλά σε διαρκή αναθεώρηση προς τα πάνω, κάθε φορά που ο Τούρκος πρόεδρος επαναλαμβάνει τη φράση «χαμηλά επιτόκια», ευτελίζοντας περισσότερο τη λίρα έναντι του δολαρίου.

Στην παρούσα φάση, Τούρκοι δικηγόροι ετοιμάζουν προσφυγές κατά των εξωφρενικών αυξήσεων στα ενοίκια, που έφτασαν το 121% και το 76% αντιστοίχως σε κάποιες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας.