Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στην περίπτωση του καβγά που στήθηκε αυτές τις μέρες στη Γερμανία, για το κατά πόσο αυξήθηκε η πραγματική φτώχεια στη χώρα, ισχύει ακριβώς ο κανόνας του ποτηριού. Οι οργανώσεις Ενωση για την Ισότητα στην Ευημερία και Ενωση Λαϊκής Αλληλεγγύης ισχυρίστηκαν ότι τα στοιχεία που έδωσε η γερμανική ΕΛ.ΣΤΑΤ. (Destatis) αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι περίπου 13 εκατομμύρια Γερμανοί (δηλαδή το 15,7% του πληθυσμού) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, παρά τα πλεονάσματα του Σόιμπλε, την ιστορικά χαμηλή ανεργία του 5,9% και τους σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης.

«Οι οργανώσεις αυτές στερούνται σοβαρότητας και λένε βλακείες», αντέτεινε ο καθηγητής Στατιστικής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ, Βάλτερ Κρέμερ. «Αφενός η Destatis λέει ξεκάθαρα ότι όσοι έχουν εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου όρου ‘‘απειλούνται από τη φτώχεια’’, όχι ότι είναι φτωχοί (σ.σ. δηλαδή δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης!) Και αφετέρου, η πραγματική φτώχεια αποδεικνύεται από τις δυσκολίες της καθημερινότητας και το καλάθι του σούπερ μάρκετ».

Πάντως, όπως και να το πούμε, η εξάπλωση της φτώχειας στη Γερμανία (άντε, «η απειλή της» για να κάνουμε τη χάρη στον κ. καθηγητή) βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα από τη γερμανική επανένωση του 1990, με κύρια θύματα ηλικιωμένους, ξένους και πολύτεκνους. Το εντυπωσιακό είναι ότι χτυπάει πλέον και πλούσια κρατίδια, όπως το Ρουρ και η Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου