Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Η ευρωπαϊκή του διαδρομή ωστόσο ίσως να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα, κάτι που το χρειάζεται όχι μόνο η «γηραιά και γερασμένη ήπειρος», αλλά και η Ελλάδα.

Ο πληθωρικός και αρκετά αντισυμβατικός για τους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ βοήθησε αρκετές φορές τη χώρα μας, όχι μόνο όταν της έβαζαν τρικλοποδιές οι Ευρωπαίοι σύντροφοι αλλά και όταν η ίδια έβαζε αυτογκόλ. Η παρουσία του στο τιμόνι της Ε.Ε. λειτούργησε πολλές φορές πυροσβεστικά, προτάσσοντας όσο μπορούσε το όραμα της Ευρώπης που δεν πρέπει να διαλυθεί. Φανατικός πολέμιος του Grexit και του Brexit, δεν τα κατάφερε με το δεύτερο, παλεύει ακόμα για το πρώτο. Και συνεχίζει να το κάνει, αφού γι’ αυτό βάζει το χεράκι του ο Ελληνας που έχει στο πλευρό του, ο εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν, Μαργαρίτης Σχοινάς.

«Προσωπικά δεν θα είμαι υποψήφιος για νέα θητεία. Ομως πιστεύω ότι για το νέο πρόεδρο θα πρέπει να αποφασίσει ο λαός και όχι οι καγκελαρίες και οι κυβερνήσεις πίσω από κλειστές πόρτες», είπε σε ένα ακροατήριο που τον χειροκρότησε με ενθουσιασμό, δίνοντας δημοκρατικό πρόσημο στο «βασίλειο» των Βρυξελλών, όπου υπερισχύουν οι υπόγειες διαδρομές και οι επιθυμίες της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ. Και δεν είναι τυχαίο ότι το ακροατήριο στο οποίο το είπε ήταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μοναδικό όργανο που τα μέλη του ψηφίζονται απευθείας από τους Ευρωπαίους πολίτες.

Ο Γιούνκερ ήταν και είναι ακόμα πολύτιμος όχι μόνο γιατί θεωρείται ισορροπιστής, αλλά γιατί χωρίς αυτόν λιγοστεύουν και άλλο οι -σχετικά- λογικές φωνές στην Ευρώπη, όπως του Φρανσουά Ολάντ ή της Ανγκελα Μέρκελ. Ναι, αυτής της «κακιάς» Γερμανίδας καγκελαρίου, η οποία όμως έχει βοηθήσει τον Αλέξη Τσίπρα περισσότερες φορές από όσες θα περίμενε και ο ίδιος. Και όσοι προσδοκούν στον Σουλτς, έχοντας προηγουμένως στρέψει όλους τους υπόλοιπους εναντίον τους, είναι σαν να πιστεύουν πως ένας κούκος φέρνει την άνοιξη.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου