Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Στο άλλο κομμάτι, εκείνοι που κρατούν απόσταση ασφαλείας από τα σόσιαλ μίντια, δηλαδή οι πολύ μεγάλες ηλικίες και οι «κοσμοκαλόγεροι της τεχνολογίας». Και αν για τους δεύτερους ήταν ένα ακόμα δευτεριάτικο απόγευμα, για τους πρώτους ήταν μια μικρή αποκάλυψη: Ο κόσμος εξακολουθεί να γυρίζει ακόμα και όταν ο Ζούκερμπεργκ κοιμάται. Απλά όλοι περιμένουν να ξυπνήσει.

Ας μη βιαστούμε λοιπόν να κηρύξουμε τέλος εποχής. Παρά τα μεγάλα λόγια εκείνων που γράφουν στα σόσιαλ μίντια εναντίον των σόσιαλ μίντια, αυτό που έγινε ήταν απλώς ένα μικρό, παγκόσμιο μπλακάουτ. Τόσο μικρό, ώστε να μην καταφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά -άλλωστε το twitter λειτουργούσε- και τόσο παγκόσμιο ώστε να εκτιμήσουν όλοι την απουσία.

Διότι κακά τα ψέματα, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν είναι μια ψηφιακή σαχλαμάρα ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Είναι μια τεχνολογική επανάσταση που γεννήθηκε και άλλαξε τον 20ό αιώνα και καθορίζει απόλυτα τους γεννημένους τον 21ο. Είναι μια χαοτική Δημοκρατία, στην οποία έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε, αρκεί να έχει μια έξυπνη συσκευή και σύνδεση στο Ιντερνετ.

Η κυριαρχία των σόσιαλ μίντια παγκοσμίως είναι τόσο απόλυτη στην καθημερινότητα των πολιτών που ουδείς μπορεί να την αγνοήσει. Και αν κάποιοι είχαν αμφιβολίες, ήρθε η πανδημία και τις σάρωσε.

Η περίοδος της καραντίνας εκτίναξε τη χρήση του Διαδικτύου, το οποίο λειτούργησε ως ένα ασφαλές καταφύγιο συνάντησης όπου μεταφέρθηκαν τα πάντα. Διαπροσωπικές σχέσεις, εργασία, εκπαίδευση, εμπόριο, κυβερνητικές καμπάνιες, ενημέρωση, ψυχαγωγία. Αλλά και εγκληματικότητα, μπούλινγκ, ψευδείς ειδήσεις, παραπληροφόρηση, χειραγώγηση.

Σε αυτή την τέταρτη διάσταση, την ψηφιακή, τα κοινωνικά δίκτυα είχαν και θα εξακολουθήσουν να έχουν τη μερίδα του λέοντος επειδή προσφέρουν ένα ακαταμάχητο placebo: την αίσθηση της αλληλεπίδρασης και της παρέμβασης. Και αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, επειδή είναι και καλό και κακό. Είναι η νέα, ψηφιακή τάξη των πραγμάτων.