Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ, που ξεκίνησε μετά την ανακοίνωση των μέτρων στη ΔΕΘ και αν τα όσα εξαγγέλθηκαν για την ακίνητη περιουσία αφορούν τα μεσαία εισοδήματα, είναι περισσότερο μικροπολιτική, παρά επί της ουσίας. Διότι, ό,τι κι αν λέει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, στην Ελλάδα η μεσαία τάξη ξεκινά από τις παρυφές των χαμηλών εισοδημάτων και αγγίζει τα όρια των υψηλών, περιλαμβάνοντας σε αυτήν την τεράστια αγκάλη ένα μωσαϊκό ανθρώπων, όπως είναι οι οδηγοί λεωφορείων, καθηγητές Πανεπιστημίων, ιδιωτικοί υπάλληλοι, μισθωτοί, δικηγόροι, έμποροι. Ποιους από όλους αυτούς και με ποια οικονομικά, κοινωνικά, δημογραφικά κριτήρια δικαιούται κάποιο κόμμα να εξαιρέσει; Βέβαια, κόλπα που ανοιγοκλείνουν τον διακόπτη υπάρχουν πάντα. Εξαρτάται, για παράδειγμα, αν θα επιλέξεις τον στρυφνό, τεχνικό ορισμό του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ -το εισόδημα να κυμαίνεται μεταξύ 75% και 200% του διάμεσου ετήσιου εισοδήματος του πληθυσμού κάθε χώρας- ή αν θα πάρεις ως απολύτως ακριβή και αληθή τα στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων. Στην Ελλάδα, άλλωστε, ό,τι φοροδηλώσεις είσαι…

ΣΕ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ενδιαφέρον άρθρο του Βασίλη Κορκίδη, προέδρου του ΕΒΕΠ, από το πολύ κοντινό μας 2019, διαβάζουμε τον ίδιο προβληματισμό. «Αναζητώντας τον ορισμό της μεσαίας τάξης και τι είναι η μεσαία τάξη, θα βρούμε τόσο πολλούς ορισμούς, που ουσιαστικά είναι σαν να μην υπάρχει κανένας». Τα παραδείγματα που αναφέρει είναι γνωστά, αλλά αξίζει να τα επαναλάβουμε. «Ενα μονοπρόσωπο νοικοκυριό στην Ινδία με ετήσιο εισόδημα 1.480 ευρώ ανήκει στη μεσαία τάξη. Το ίδιο και ένα μονοπρόσωπο νοικοκυριό με ετήσιο εισόδημα 63.050 ευρώ στο Λουξεμβούργο. Είναι τα δύο άκρα, στον προσδιορισμό της μεσαίας τάξης στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ. Δυστυχώς, η Ελλάδα το 2015 βρισκόταν πιο κοντά στην Ινδία, ενώ το 2019 είναι πολύ μακριά από το Λουξεμβούργο».

ΒΕΒΑΙΑ, ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός στο Λουξεμβούργο ούτε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος κάνει αντιπολίτευση στον Χρήστο Σταϊκούρα της Ινδίας. Στην Ελλάδα ζούμε όλοι και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτός που πάντα πλήρωνε τον λογαριασμό ήταν ο «μέσος» Ελληνας. Αυτό πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει και σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκονται τα κυβερνητικά μέτρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και καθ’ ομολογίαν ένοχος για την υπερφορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων, προσπαθεί, τώρα που απομακρύνθηκε από το ταμείο, να αποδείξει ότι τα υποστηρίζει. Ομως, τον προδίδει η ξεκάθαρη ιδεολογική τοποθέτησή του. Διότι επέλεξε και συνεχίζει να υποστηρίζει μια μονοκόμματη επιδοματική πολιτική που υπακούει στο αφήγημα ενός δίπολου ακραίας φτώχειας και ακραίου πλούτου. Για το ενδιάμεσο μεγάλο «κενό», δεν είχε και δεν έχει τίποτα να προτείνει, εκτός από ευκλείδεια τσιτάτα για οικονομικές ελίτ. Δείχνοντας, έτσι, πως αδυνατεί να συλλάβει την ουσία: Μεσαία τάξη σημαίνει προοπτική.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής