Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΟΙ ιδεοληψίες, ο σκοταδισμός, η άρνηση της πραγματικότητας αποτελούν τις βασικότερες αιτίες αυτού του φαινομένου. Και οι οπαδοί αυτών των απόψεων εννοείται πως είναι γεμάτοι με φανατισμό. Ορισμένες φορές και με μίσος.

ΚΑΠΟΙΑ σωματεία και κινήματα αντιδρούν στην καθιέρωση του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Γιατί, όπως ισχυρίζονται, «η απόφαση του υπουργείου Παιδείας έχει σκοπό να μολύνει ηθικά, πνευματικά και σωματικά εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά».

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και πιστεύουν πως είναι καλύτερα για τα σημερινά παιδιά να λύνουν μόνα τους, μέσα από το Διαδίκτυο, τις απορίες τους για το σεξ. Ή ακόμα και να φτάνουν στην εφηβεία δίχως να γνωρίζουν την πραγματικότητα. Βέβαια, όταν οι ίδιοι αρνούνται την αντισύλληψη ή τάσσονται κατά των αμβλώσεων, τότε είναι δεδομένο πως θα διαδήλωναν για το μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.

ΜΕ την ίδια λογική, κάποιοι άλλοι μπορεί να αντιδράσουν για το μάθημα οδικής ασφάλειας. Ετσι κι αλλιώς όλοι δίνουμε «μαθήματα συμπεριφοράς» στα παιδιά μας είτε όταν αγνοούμε τον ΚΟΚ είτε όταν τσακωνόμαστε στο δρόμο χωρίς αιτία. Δεν φτάνει αυτό;

ΚΑΙ κάποιοι άλλοι είναι βέβαιο πως θα αντιδράσουν για το μάθημα της επιχειρηματικότητας. Μα είναι δυνατόν να εισβάλει ο καπιταλισμός στα σχολεία; Τι θα τα κάνουμε τα παιδιά; Στελέχη επιχειρήσεων; Ή μήπως με αυτόν τον τρόπο «ιδιωτικοποιείται» η Παιδεία από την πίσω πόρτα;

ΟΙ ακραίες φωνές, από όπου κι αν προέρχονται, δημιουργούν αναχώματα στην πρόοδο. Είτε είναι από την Ακροδεξιά είτε από την Ακροαριστερά.

ΘΑ αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται κάποιες μικρές μειοψηφίες να σταματούν το βηματισμό της χώρας προς το αύριο. Κι όμως γίνεται. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι ενώ συζητάμε εδώ και δεκαετίες για την εισαγωγή μαθημάτων όπως της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, της προστασίας του περιβάλλοντος, της επιχειρηματικότητας, του επαγγελματικού προσανατολισμού, φτάσαμε στο 2021 για να μπουν στις σχολικές αίθουσες;

ΜΠΟΡΕΙ να φαίνεται ασήμαντο το γεγονός μπροστά σε όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στον πλανήτη. Το στοίχημα, όμως, στην πραγματικότητα είναι μεγάλο. Ολα αυτά τα μαθήματα δεν πρέπει να γίνουν μια ώρα διαλείμματος ανάμεσα στα κανονικά μαθήματα. Αντιθέτως. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος από τους εκπαιδευτικούς.

ΑΝ αυτά τα εργαστήρια δεξιοτήτων γίνουν με τον σωστό τρόπο, τότε οι μαθητές θα βγουν κερδισμένοι. Θα μάθουν πράγματα τα οποία δεν τους τα διδάσκει κανείς έως τώρα. Και φτάνουν στην εφηβεία έχοντας λανθασμένη εικόνα για το σεξ, για την οδική ασφάλεια, για την επιχειρηματικότητα, αλλά και για το επαγγελματικό τους μέλλον, το οποίο καλούνται να αποφασίσουν -κατά βάση- μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr