Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ελα όμως που οι βιοτικές ανάγκες απειλούν να σκοτώσουν και το τελευταίο ίχνος ρομαντισμού στις μέρες μας.

Στη μακρινή Νέα Ζηλανδία οι διαχειριστές των εφαρμογών ζευγαρώματος δέχονται τελευταία όλο και περισσότερες αγγελίες του τύπου: «Ψάχνω μόνο κάποιον για να αγοράσουμε μαζί ένα σπίτι. Τίποτα το σοβαρό».

Ηδη το είχαμε χωνέψει ότι, σε πείσμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ο γάμος δεν έπαψε να είναι μια μορφής συναλλαγής – αν όχι για όλα τα ζευγάρια, τουλάχιστον για περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς. Αλλά γνωριμία με σκοπό τη μοιρασιά του στεγαστικού ή την εκμετάλλευση του ακινήτου, ε, αυτό δεν το είχαμε ξαναδεί!

Οποιος βιαστεί να ρίξει το λίθο του αναθέματος ας λάβει υπόψη ότι οι τιμές των ακινήτων στη χώρα των Μαορί αυξήθηκαν 22% τον τελευταίο χρόνο – και Κύριος οίδε πού θα φτάσουν με το διεθνές κύμα ακρίβειας, προτού ξαναπέσουν σε φυσιολογικά επίπεδα.

Μια μέση κατοικία στο Οκλαντ ή στο Γουέλινγκτον έφτασε να κοστίζει (κρατηθείτε) 900.000 νεοζηλανδικά δολάρια, κάπου 550.000 ευρώ.

Βάλτε και το γεγονός ότι οι νεοζηλανδικές τράπεζες δίνουν ευκολότερα στεγαστικό δάνειο σε ζευγάρια απ’ ό,τι σε εργένηδες, συνυπολογίστε ότι αύξησαν μέσα σε ένα χρόνο κατά 20% το κόστος των εγγυήσεων (συγκεκριμένα στα 120.000 ευρώ για μια μέση κατοικία) και θα καταλάβετε για ποιο λόγο οι αγγελίες ανεύρεσης… στεγαστικού συνεταίρου (αν κάτσει και για σύζυγος, ακόμα καλύτερα) υπερδιπλασιάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο, όπως σημείωσε η νεοζηλανδική εφημερίδα «Stuff».

«Δεν βρίσκετε κάποιον (ή κάποια) για να αγοράσετε μαζί το σπίτι;», είναι η φράση-κλισέ που ακούνε όλο και συχνότερα όσοι ζητούν δάνειο στα desk των τραπεζών. Τι να κάνουν λοιπόν οι άμοιροι, τρέχουν να βρουν.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr