Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΜΕΤΑ το πολιτικό μπούλινγκ που υπέστη ο «πελαγωμένος ναύαρχος» από τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και την άτακτη υποχώρησή του, ουδείς μπορεί να ζητήσει, ή πολύ περισσότερο, να απαιτήσει συναίνεση, δυστυχώς, ακόμα και για τόσο σοβαρά θέματα, όπως η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και πυρκαγιών στην κλιμάκωση της κλιματικής κρίσης. Αλλά και ουδείς μπορεί να περιμένει συναίνεση. Η κυβέρνηση θα ήταν τουλάχιστον αφελές να περιμένει συναίνεση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η μόνη «πολιτική» που έχει είναι ο διχασμός και η πολιτική εχθροπάθεια. Ακόμα πιο αφελές, αλλά και πιο κωμικοτραγικό, θα ήταν ο Α. Τσίπρας να διανοηθεί να ζητήσει συναίνεση για το οτιδήποτε.

ΟΜΩΣ, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα: Μπορεί να ζητήσει και να πάρει τη συναίνεση μεγάλου μέρους της κοινωνίας -ανεξαρτήτως του τι έχει ψηφίσει- επί συγκεκριμένων πολιτικών πρωτοβουλιών και μεταρρυθμίσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της πλήρους ένδειας πολιτικών προτάσεων, έχασε οριστικά το στοίχημα της συναίνεσης. Ολοι, ακόμα και όσοι προσχώρησαν στην εκδοχή του «ανασχηματισμού-φιάσκο», κατάλαβαν το προφανές: Εστω και με λάθος τρόπο ή λάθος πρόσωπο ο Κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να δημιουργήσει συνθήκες συναίνεσης επειδή την πιστεύει, αλλά και ανταποκρινόμενος σε συγκεκριμένο αίτημα του Α. Τσίπρα, που διατυπώθηκε από το βήμα της Βουλής μόλις 6 μέρες πριν από το «ναυάγιο Αποστολάκη». Αν ζούσε ο μακαρίτης ο Μ. Κουτσόγιωργας, την επόμενη φορά που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, προσποιούμενος τον σοβαρό, θα ψέλλιζε κάτι περί συναίνεσης, θα μπορούσε να επαναλάβει το περίφημο «εσείς δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε».

ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ μέρες σχεδόν κανείς δεν θα θυμάται το «ναύαρχο που το έβαλε στα πόδια» ή τη… μέγιστη πολιτική «επιτυχία» του ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζει γιατί εκβιάζοντας έναν πρώην υπουργό του ως «αποστάτη» και «εξαγορασμένο»… κατόρθωσε να μην υπουργοποιηθεί ο Ευ. Αποστολάκης. Αντιθέτως, όλοι θα δουν να συγκροτείται ένα σύγχρονο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, το οποίο θα μπορεί να ανταποκρίνεται καλύτερα στις καταστροφές. Θα θυμούνται επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για μια ακόμα φορά, δεν έχει «πολιτική μπέσα». Ούτε σαν κόμμα ούτε σαν πρόσωπα. Δεν λείπουν τα αξιόπιστα στελέχη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν είναι αυτά που έχουν τον πρώτο λόγο και «κάνουν το παιχνίδι».

Η ΧΩΡΑ θα βαδίσει έως τις επόμενες εκλογές χωρίς συναίνεση, τουλάχιστον μεταξύ των 2 μεγαλύτερων κομμάτων. Η κυβέρνηση θα μπορεί να διαμορφώνει τις κοινωνικές συναινέσεις-συμμαχίες της. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα απολαμβάνει την πολιτική μοναξιά του, η οποία θα μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Γιατί, ως γνωστόν, όποιον φέρεται μπαμπέσικα τον αποφεύγεις.

Ο «ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Δεν είναι η πρώτη φόρα που ο Α. Τσίπρας καταφεύγει στις θεωρίες των «αποστατών» και των «εξαγορασμένων». Ο φοβισμένος ναύαρχος είναι απλώς μια περίπτωση, και ίσως όχι η σημαντικότερη. Με αυτήν τη θεωρία το 2014-2015 έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά, απειλώντας δημοσίως και ξεδιάντροπα ότι όποιος ψήφιζε Στ. Δήμα για ΠτΔ ήταν από χέρι «εξαγορασμένος».

Υπάρχουν τουλάχιστον 4 βουλευτές εκείνης της εποχής που έχουν μετανιώσει πικρά γιατί υπέκυψαν στον ωμό εκβιασμό τού τότε ανερχόμενου «αστέρα» της πολιτικής. Ο οποίος απεδείχθη ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας βουλιμικός εξουσιολάγνος, που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Εκβίασε τότε με τη βοήθεια των Χαϊκάληδων, των Λαζόπουλων και του ισχυρού μιντιακού συστήματος που τον στήριζε κι έριξε την κυβέρνηση. Τέσσερα χρόνια αργότερα χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια μέθοδο, αλλά από την ανάποδη: Εταξε γη και ουρανό σε διάφορους τυχάρπαστους γυρολόγους της πολιτικής και σχημάτισε την περίφημη «κυβέρνηση κουρελού» -με τα απομεινάρια των ΑΝ.ΕΛ., του Ποταμιού και του ΚΙΝ.ΑΛ.- για να μην πέσει και να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Βέβαια το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει στις ευρωεκλογές του 2019 έρποντας, όπου υπέστη και την πρώτη συντριπτική ήττα, από την οποία δεν έχει συνέλθει ακόμα. Οπως δεν άντεξε σε μικρό ιστορικό βάθος χρόνου η «εξαγορά» της πτώσης της κυβέρνησης Σαμαρά, ακόμα περισσότερο δεν άντεξε όταν ο Α. Τσίπρας, χάριν της συμφωνίας των Πρεσπών, από πωλητής έγινε αγοραστής. Ο Α. Τσίπρας πράγματι έγραψε ιστορία. Αλλά όχι αυτήν που νομίζει. Εγραψε την ιστορία του «Εμποράκου της Αριστεράς».

Αυτοκριτική και ψάξιμο

Εκτενείς -και όχι πάντα ήρεμες- συζητήσεις έγιναν στο Μ. Μαξίμου για την «αστοχία Αποστολάκη», η οποία επισκίασε τον ανασχηματισμό και πρόσθεσε αμυχές στην εικόνα της κυβέρνησης. Σύμφωνα με πληροφορίες η αποτίμηση ολοκληρώθηκε, όπως και η αυτοκριτική όσων είχαν την «ιδέα».

Η τυχοδιωκτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς βοήθησε την κυβέρνηση ώστε να αμβλυνθεί η αρνητική εικόνα των πρώτων ωρών. Ωστόσο το Μ. Μαξίμου κοιτάζει μπροστά. Αναζητά με μεγάλη προσοχή το πρόσωπο το οποίο θα αναλάβει το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας.

Ιδιαίτερα μετά το θόρυβο που έγινε με τον Ευ. Αποστολάκη, οι συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη διπλοτριλποτσεκάρουν τα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι, με στόχο η επιλογή που θα γίνει να έχει το κύρος και τα εχέγγυα να τρέξει αποτελεσματικά το νέο υπουργείο. Υπάρχει βιασύνη, αλλά λελογισμένη. Οπως εκτιμάται περίπου σε μία εβδομάδα θα ορκιστεί ο νέος υπουργός, ο οποίος κατά πάσα βεβαιότητα θα έχει και επιχειρησιακή εμπειρία.

Συνεχίζονται οι αλλαγές

Το επόμενο βήμα μετά την ανεύρεση του νέου υπουργού Προστασίας του Πολίτη, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να είναι αλλαγές στην ηγεσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, η οποία θα ενταχθεί στο νέο υπουργείο. Η κίνηση αυτή θεωρείται επιβεβλημένη δεδομένων των αντικειμενικών προβλημάτων που παρουσιάστηκαν κατά την περίοδο των καταστροφικών πυρκαγιών.

Ο Κ. Μητσοτάκης με την απομάκρυνση του Μ. Χρυσοχοΐδη κατέστησε σαφές ότι η συγγνώμη του είχε περιεχόμενο. Κι όπως φαίνεται, θέλοντας να είναι δίκαιος, θα επιμερίσει και τις ευθύνες που αναλογούν σε στελέχη της Π.Υ. Το τρίτο βήμα των αλλαγών, σύμφωνα με πληροφορίες, αφορά τη λειτουργία του Μ. Μαξίμου, όπου επίσης αναμένονται ανακατατάξεις.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου