Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αυτό που πάντα μετρούσε -και μετράει- είναι το «διά ταύτα» της τετραετίας. Μετά την τραγική διακυβέρνηση 2015-2019, αυτό που κρίνεται στην κάλπη είναι αν η κυβέρνηση δρομολόγησε την επόμενη ημέρα, αν άνοιξε και ακολούθησε νέους δρόμους και αν, παραβλέποντας τις όποιες αναταράξεις, υπηρέτησε σταθερά τους στόχους της: την ασφάλεια, τα συμφέροντα και τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας, την ευημερία των πολιτών, την ανάπτυξη της οικονομίας, τη χρηστή διοίκηση, την αξιοκρατία.

Από τι νομίζετε ότι έχασε, διά παντός, το δρόμο προς την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι όποιες μελλοντικές οβιδιακές μεταμορφώσεις του; Από τους ανασχηματισμούς του Τσίπρα; Σιγά! Εδώ καλά καλά -εκτός από τους Πολάκηδες- ξεχάσαμε ποιος ήταν ποιος ή ποια, σε υπουργικούς θώκους. Η αείμνηστη επικίνδυνη τετραετία είναι του Τσίπρα. Τελεία και παύλα.

Δεν ξεχνάμε την πλήρη ανικανότητά του στη διαχείριση κρίσεων. Την αποδοχή των δυσβάστακτων όρων της τρόικας. Την εξαπάτηση των αρχηγών, υποσχόμενος ότι δεν θα πάει σε εκλογές, για να συγκατατεθούν στο σκληρό Μνημόνιό του. Τη Λέσβο και Μυτιλήνη και την κατ’ αυτόν ανυπαρξία θαλάσσιων συνόρων. Τη σιωπή του ενώπιον του Ερντογάν. Την ιδεολογική εμμονή του που δεν άφησε πίσω του ΕΝΑ εμβληματικό έργο! Την τραγική αναποτελεσματικότητά του. Τη μόνη γλώσσα που ευχερώς μιλάει, το ψεύδος, μαζί και τις χιλιάδες υποσχέσεις του.

Εν τέλει, καράβι έρμαιο ήταν στα χέρια του η Ελλάδα που κτυπούσε από βράχο σε ύφαλο, όντας καπετάνιος αυτάρεσκος που απολάμβανε το πούρο του, επί θώκου καθήμενος και υπό σκιάδειον επί καταστρώματος πολυτελούς σκάφους, αμέσως μετά το ολοκαύτωμα στο Μάτι.

Ωστόσο, ο προχθεσινός ανασχηματισμός πρέπει να μείνει στη μνήμη μας. Απέδειξε ότι, κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ο Τσίπρας κάτω από την προβιά του προβάτου, που εσχάτως φόρεσε, είναι ο ίδιος λύκος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αρχές και κώδικες και ο αρχηγός του δεν εννοεί ΠΟΤΕ αυτά που λέει από βήματος Βουλής: Ο Τσίπρας ζητούσε από τον πρωθυπουργό πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης, για την ασφάλεια του πολίτη, αλλά εννοούσε συγκυβέρνηση. Η αποδοχή υπουργοποίησης του Αποστολάκη τον εξόργισε. Γι’ αυτό και τον τσαλάκωσε τόσο, που κατάντησε προσβολή για τα γαλόνια που του χάρισε η πατρίδα. Τον γελοιοποίησε! Από αποστάτη εξωνημένο για μια θέση, σε πέντε λεπτά τον ξαναβρήκε έντιμο.

Τελικά, ποιο ήταν το κύρος, η υπόληψη, ο σεβασμός, η αναγνώριση που είχε ως αρχηγός ΓΕΝ και υπουργός Εθνικής Αμυνας στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ο Βαγγέλης Αποστολάκης; Οταν ο Τσίπρας τού έκανε «μπουουου», ετράπη εις άτακτον φυγήν, αφήνοντας μια πικρότατη γεύση στους συναδέλφους του, Πολεμικό Ναυτικό.