Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η αστάθεια που επέδειξε μετά την ανακοίνωση της υπουργοποίησής του και η ταχεία αποχώρησή του φανέρωσαν ότι δεν έχει τις πολιτικές αντοχές που απαιτούνται για θέσεις σε κυβερνητικούς σχηματισμούς.

Επιπλέον, δεν συγκέντρωνε τα χαρακτηριστικά μιας συναινετικής επιλογής, είχε ταυτιστεί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνοντας τη θέση του υπουργού Αμυνας στην τελευταία φάση της, και όσοι εξέλεξαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τρέφουν θετικές εντυπώσεις για εκείνη την περίοδο.

Για την επιλογή του Σταύρου Μπένου, ο οποίος επίσης δεν ανήκει στο χώρο της Κεντροδεξιάς, δεν ακούστηκε το παραμικρό, γιατί αυτό που μέτρησε στην απόφαση δεν ήταν η πολιτική του διαδρομή, αλλά η αποτελεσματικότητα που είχε επιδείξει στην ανασυγκρότηση της Καλαμάτας μετά τον καταστροφικό σεισμό στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Σε κάθε περίπτωση, όποια στιγμή κι αν βγεις από το δρόμο των ζημιών, κέρδος είναι. Η συναίνεση δεν είναι αυτοσκοπός, ενώ, όπως και στο ταγκό, απαιτεί δύο για να πετύχει. Η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ με τη λυσσώδη αντιπολίτευση που ασκεί δεν δείχνει ότι θέλει να χορέψει στην πίστα της μετριοπάθειας και της διακομματικής συνεργασίας ακόμη και για θέματα όπως είναι η πολιτική προστασία, που μπορούν να συγκεντρώσουν ευρύτερες συναινέσεις.

Ομως η κυβέρνηση δεν θα κριθεί εάν τείνει χείρες φιλίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως όταν υπάρχει ο κίνδυνος να δεχθεί δαγκωματιές, αλλά από την αποτελεσματικότητά της και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, που τελικώς διαμορφώνουν και την πολιτική ατζέντα. Η βασική γραμμή της Κουμουνδούρου είναι να επιτίθεται σε ό,τι κινείται και ό,τι δεν κινείται, επιχειρώντας να παρασύρει το Μαξίμου σε ατέρμονους καβγάδες, που συνήθως ευνοούν όσους τους προκαλούν για να «κοντύνουν» τους αντιπάλους.

Είδαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλει «σφαγές» χιλιάδων νέων στα ΑΕΙ, αλλά η μέση οικογένεια γνωρίζει ότι δεν είναι λογικό να εισάγονται υποψήφιοι στο πανεπιστήμιο με βαθμό 5, όταν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια ειδικότητα σε δημόσιο ΙΕΚ που είναι πιο κοντά στα προσόντα και στις γνωστικές τους επιδόσεις.

Το ίδιο συμβαίνει με τη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ στους διαδηλωτές υγειονομικούς κατά των υποχρεωτικών εμβολιασμών ή τις ακρότητες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη μεταρρύθμιση του συστήματος επικουρικής ασφάλισης, που κατά σύμπτωση καλείται να υλοποιήσει ένα ακόμη στέλεχος εκτός Νέας Δημοκρατίας, όπως είναι ο υφυπουργός Παναγιώτης Τσακλόγλου.

Είναι ώρα για επανεκκίνηση με όχημα τις μεταρρυθμίσεις και την παραγωγή έργου, εκεί βρίσκεται το πραγματικό πεδίο της πολιτικής.

ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΘ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

Η είδηση ότι στο Νοσοκομείο Αγρινίου 87 εργαζόμενοι στο διοικητικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και τρεις ιατροί, παραμένουν ανεμβολίαστοι είναι σοκαριστική.

Ειδικά για το συγκεκριμένο νοσοκομείο, το σοκ φτάνει στα όρια της παράνοιας, καθώς πρόσφατα είναι ακόμη τα ρεπορτάζ για το θάνατο και των 41 ασθενών που νοσηλεύονταν λόγω κορονοϊού στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Αγρινίου. Τον Ιούνιο διετάχθη έρευνα για το 100% ποσοστό θνησιμότητας στη ΜΕΘ του Αγρινίου και τον Αύγουστο 90 εργαζόμενοι που έβλεπαν επί μέρες τις νεκροφόρες να μπαινοβγαίνουν στο νοσοκομείο αρνήθηκαν να κάνουν το εμβόλιο, ή οι πιο πονηροί πήραν ταυτόχρονα αναρρωτικές άδειες.

Η υποχρεωτικότητα του εμβολίου πρέπει να εφαρμοστεί μέχρι κεραίας, πλέον το θέμα λαμβάνει και άλλες διαστάσεις, πέρα από την αυτονόητη, που έχουν αναλύσει όλοι οι επιδημιολόγοι, ότι όσοι εργάζονται σε χώρους υγείας έχουν την ηθική υποχρέωση να εμβολιαστούν για να προστατέψουν ασθενείς και επισκέπτες.