Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Μαζί τους, μερικές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητών και ακαδημαϊκών βρίσκονται εν αναμονή των τελικών πρωτοκόλλων για την επιστροφή στα πανεπιστήμια και τη διά ζώσης λειτουργία. Πώς όμως; Με ποιες συγκεκριμένες δικλίδες ασφαλείας μπορεί να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία των πανεπιστημιακών τμημάτων χωρίς πισωγυρίσματα; Το υπουργείο Παιδείας έχει ήδη ανακοινώσει τον γενικό κανόνα (είσοδος με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης, διπλό ράπιντ τεστ για ανεμβολίαστους φοιτητές και καθηγητές), και οι πρυτανικές αρχές βρίσκονται σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις για να εξειδικεύσουν τα μέτρα για την κάθε σχολή ξεχωριστά. Ομως ο δρόμος είναι μακρύς και διόλου απλός. Από την άλλη, αν δεν το πετύχουν τα πανεπιστήμιά μας, τότε ποιος;

Πολύτιμος αρωγός σε αυτή την προσπάθεια είναι ο πολυσέλιδος Οδηγός Ασφαλούς Λειτουργίας των Πανεπιστημίων που συνέταξαν ο διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Παππάς και ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Μανόλης Γουάλλες, αναλαμβάνοντας μια πραγματικά αξιέπαινη πρωτοβουλία. Περιληπτικά, ο Οδηγός προβλέπει μεταξύ άλλων τη λειτουργία του κάθε ακαδημαϊκού ιδρύματος ως ενιαίου, «κλειστού» χώρου ή τουλάχιστον την εξασφάλιση της «ασφαλούς εισόδου», που σημαίνει κάρτα διαπίστευσης (η οποία φέρει RFID, QR code ή άλλο μηχανισμό για αυτόματη ανάγνωση, δεν έχει χρωματική διαφοροποίηση που να αποκαλύπτει στοιχεία εμβολιασμού ή άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα) και αντίστοιχη ελεγχόμενη πρόσβαση σε επιμέρους κλειστούς χώρους. Επίσης, προϋποθέτει την πρόνοια για ασφαλές εσωτερικό περιβάλλον στις διδακτικές αίθουσες (με προϋποθέσεις ατομικής προστασίας, με ομάδες φοίτησης συγκεκριμένης σύνθεσης και πολλαπλές παραδόσεις, με προσδιορισμό της χωρητικότητας ασφαλούς λειτουργίας και την εξασφάλιση του κατάλληλου αερισμού), στα εργαστήρια, στις βιβλιοθήκες, στους χώρους σίτισης, στις φοιτητικές εστίες, με όλες τις ιδιαιτερότητες μετάδοσης και ιχνηλάτησης τυχόν θετικών.

Επίσης, την προαγωγή ενός συστήματος διαγνωστικού ελέγχου και εσωτερικής ιχνηλάτησης (παρακολούθηση πανδημικών ροών και μέσω των λυμάτων), την ανάπτυξη ενός ευέλικτου εσωτερικού θεσμικού πλαισίου και την αυτοματοποίηση της ροής της πληροφορίας για την πανδημία και τον σταδιακό χρονισμό επανέναρξης της διά ζώσης λειτουργίας. Ευνόητα ο Οδηγός αναφέρει ότι κάθε Ιδρυμα ξεχωριστά πρέπει να προάγει τον εμβολιασμό και να καταπολεμά τις εστίες παραπληροφόρησης. Η δουλειά που έχουν κάνει οι δύο καθηγητές είναι ενδελεχής και βασίζεται στα νεότερα επιστημονικά δεδομένα που έφερε η μετάλλαξη Δέλτα. Ενδεικτικά αναφέρουμε την πρόβλεψη του Οδηγού, ότι για την καταμέτρηση των παρόντων σε έναν χώρο, κάθε πιστοποιημένα εμβολιασμένο άτομο μετρά ως ένα άτομο, ενώ κάθε άτομο για το οποίο δεν έχει καταγραφεί εμβολιασμός προσμετράται ως 3 άτομα. «Η αναλογία του 3:1 βασίζεται στην τρέχουσα εκτίμηση του CDC περί ελάττωσης κατά 3 φορές του κινδύνου μόλυνσης από τον ιό στους εμβολιασμένους και αποσκοπεί στην εξισορρόπηση των δυνητικά μολυσματικών μονάδων-ατόμων που βρίσκονται σε έναν χώρο εφόσον 3 εμβολιασμένοι έχουν την ίδια αδρά πιθανότητα με 1 ανεμβολίαστο να εμφανίσουν 1 μεταδίδοντα τη νόσο», σημειώνουν.

Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζουν ότι ο Οδηγός δεν μπορεί να είναι πλήρης και κάποιες παράμετροι μπορεί να προκαλέσουν ενόχληση ή απορίες. Ομως «είναι, νομίζουμε, ένας εφικτός οδηγός. Αλλον που να υπάρχει δεν γνωρίζουμε. Είναι, ελπίζουμε, και μια βάση για περαιτέρω συζήτηση και βελτιώσεις, και μια κίνηση ενάντια στην εθελοτυφλία για τις απαιτήσεις της πανδημίας από τη ζωή μας. Ο Οδηγός έχει προωθηθεί και συνεχίζει να προωθείται σε κάθε σχετική δημόσια αρχή. Δεν επιθυμούμε τη συμφωνία με όλα όσα γράφουμε, αυτό που επιδιώκουμε είναι η ταχεία έναρξη της συζήτησης, κι ακόμη περισσότερο των πράξεων, όσο ακόμα προλαβαίνουμε», σημειώνουν οι συντάκτες του Οδηγού. Και αναμένουν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου