Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΗΝ ώρα που η κυβέρνηση κάνει την ψηφιακή επανάσταση στη χώρα, έχει εξασφαλίσει το «Ελλάδα 2.0» με πάνω από 30 δισ. για την οικονομία και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, κάνει τις υπερ-ώριμες τομές στην Εκπαίδευση για τις οποίες διψά η κοινωνία, επαναφέρει τη νομιμότητα στη χώρα και αναμορφώνει τον Ποινικό Κώδικα (αυτόν που είχε κάνει τη δωροδοκία και το βιασμό πλημμέλημα κ.ά.), ενισχύοντας έστω συμβολικά τον κατώτατο μισθό κατά 2% μέσα στην πανδημία, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς αλλού. Κλείνει το μάτι στους αντιεμβολιαστές, θωπεύει τον ημιθανή συνδικαλισμό της δεκαετίας του ’80, μιλάει ακόμα με όρους λεφτόδεντρων, υπόσχεται… αναδρομική εισαγωγή στα ΑΕΙ -κάνοντας ακόμα και τις «κότες να γελούν»- και δουλεύει μόνο με τα «χαλκεία λάσπης» και συκοφαντίας. Η αντίθεση και η διαφορά είναι τεράστια. Οσο η νύχτα με τη μέρα.

ΚΑΙ έχει συνέπειες. Ουδείς κεντρώος σκεπτόμενος πολίτης δεν είναι δυνατόν να επιλέξει τη σύγχρονη μορφή «πολιτικού σκοταδισμού». Αυτήν που ονειρεύεται ότι μπορεί να πάει στο Κέντρο «στρίβοντας αριστερά». Γι’ αυτό και ο Κ. Μητσοτάκης έχει ηγεμονεύσει πολιτικά σε σημαντικό τμήμα των κεντρώων ψηφοφόρων, αλλά και σε μερίδα των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς. Ανθρώπων δηλαδή οι οποίοι δεν στήνουν αντίσκηνα ανορθολογισμού και δεν μάχονται την επιστήμη με δεισιδαιμονίες και τσιπάκια του Μπιλ Γκέιτς. Ανθρώπων οι οποίοι αποστρέφονται την αντιθεσμική συμπεριφορά των παραδικαστικών κυκλωμάτων και του αδιανόητου ελέγχου των «αρμών της εξουσίας». Ανθρώπων οι οποίοι δεν ανέχονται για λόγους αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας να τους δουλεύει κάποιος, γνωρίζοντας ότι αυτό που τους υπόσχεται απλώς δεν γίνεται. Στοιχειώδη αλλά και ουσιαστικά πράγματα. Τα οποία γίνονται καθοριστικά και ενδεχομένως μη αναστρέψιμα όταν απέναντι σε μια συγκροτημένη και σχεδιασμένη πολιτική έχεις κάτι άναρθρες κραυγές, οι οποίες, όσο καλή διάθεση κι αν έχει κανείς, δεν μπορούν να συγκροτήσουν όχι εναλλακτική πρόταση, αλλά ούτε καν να αντέξουν σε σοβαρή κριτική.

ΚΙ ΑΥΤΟΣ είναι ο λόγος για τον οποίο βλέπουμε το «οξύμωρο»: Αντί να φθείρεται η κυβέρνηση, χάνει διαρκώς έδαφος και υποχωρεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν είναι στραβός ο γιαλός. Στραβά αρμενίζουν, μετατρεπόμενοι σε πολιτικούς χορηγούς του Κ. Μητσοτάκη.

ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΕ ΕΝΑ;

Η αλήθεια είναι πως είναι μοτίβο εδώ και χρόνια: Γράφει «κάτι» ο Κ. Βαξεβάνης και μετά το παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και το κάνει ανακοίνωση ή ερώτηση στη Βουλή. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Αυτό το «κάτι» συνήθως, εκτός από διαρκή «λάσπη στον ανεμιστήρα» και επιθέσεις σε «γυναικόπαιδα», είναι πολύ «ειδικού σκοπού».

Αρχής γενομένης από τη λίστα Λαγκάρντ, που ήρθε να υπηρετήσει το τότε προεκλογικό «αφήγημα Παπασταύρου» και του διάτρητου πλέον «ηθικού πλεονεκτήματος». Και με σημαντικούς σταθμούς τη σκευωρία Novartis, υπήρξε η παγκόσμια πρωτοτυπία να δημοσιευτεί στο «Ντοκουμέντο» η δικογραφία πριν πάει στη Βουλή και το ΣΥΡΙΖΑ Channel, το οποίο, αφού ναυάγησε, έκανε τον Κ. Βαξεβάνη εκδότη από το πουθενά, με μια ΙΚΕ 20.000 ευρώ.

Τις τελευταίες 15 μέρες γράφει και ξαναγράφει για το «πόθεν έσχες» παρότι έχουν δοθεί οι απαντήσεις και παρότι σκοπίμως «μπερδεύονται οι χρονολογίες για να θολώσει η εικόνα και να υπηρετηθεί το αφήγημα. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται κυρίως στο εκτελεστικό όργανο, το οποίο κάνει ό,τι κάνει στο όνομα της «ανεξάρτητης» και «ερευνητικής» δημοσιογραφίας. Γελούν και οι πέτρες με τα καμώματά του πλέον, αφού έχει κάνει δημόσιες ακριβές αγκαλιές με όλο τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από την προεκλογική περίοδο του 2015.

Το πολιτικό πρόβλημα είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει πολιτική με μπροστινό τον «ερευνητή», δίνοντας την εντύπωση πως είναι και ο πολιτικός εντολέας του «ανεξάρτητου». Ο οποίος ελέγχεται ήδη σε δύο ποινικές υποθέσεις, και με το πρόσφατο πόρισμα της Προανακριτικής θα δεχθεί και οικονομικό έλεγχο στο «Ντοκουμέντο».

Από την πλευρά του, κάνει το μόνο που μπορεί να κάνει: Σπεύδει προκαταβολικά να αυτοθυματοποιηθεί, ώστε ενδεχόμενα ευρήματα του επικείμενου οικονομικού ελέγχου να θεωρηθούν αποτέλεσμα «πολιτικής δίωξης».

Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η ιστορία είναι πολύ πιο σοβαρή, γιατί είναι πολιτικό κόμμα και θεσμικός παράγων ως αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν μπορεί να κρύβει την πολιτική ανεπάρκειά του πίσω από τα ρυπαρογραφήματα ενός πρόθυμου. Δεν μπορεί να ενορχηστρώνει πολέμους λάσπης και «δολοφονίες χαρακτήρων».

Δεν μπορεί να επιχειρεί να μετατρέψει τον δημόσιο βίο σε υπόνομο και αρένα ηθικής εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων, μέσω των συζύγων τους ή και των παιδιών τους.

Και, τέλος, δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο και αδιερεύνητο αυτό που επισήμως κατήγγειλε χθες το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού, ότι δηλαδή «αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι Τσίπρας-Πολάκης-Βαξεβάνης είναι το ίδιο πρόσωπο».

Θυελλώδης συνεδρίαση

Στο «κόκκινο» αναμένεται να είναι η σημερινή συνεδρίαση της Βουλής. Οχι μόνο γιατί θα υπάρξει σκληρή ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση για το μεταρρυθμιστικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου της Ν. Κεραμέως για την «Αναβάθμιση του σχολείου» και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Αλλά γιατί, όπως μαθαίνει η στήλη, στη συζήτηση ο Α. Τσίπρας είναι πιθανόν να το «γυρίσει» στο «πόθεν έσχες». Και ο πρωθυπουργός δεν είναι διατεθειμένος να «χαρίσει» κι άλλα «κάστανα»…

Δικογραφία στη Βουλή για τον Πολάκη

Μια πολύ ιδιαίτερη εκδοχή του «αμελλητί» προκύπτει από τη δικογραφία που διαβιβάστηκε χθες στη Βουλή και αφορά απ’ ευθείας αναθέσεις που έγιναν στο ΚΕΕΛΠΝΟ επί Π. Πολάκη και μάλιστα όχι σε συνθήκες πανδημίας, αλλά σε «κανονικές» συνθήκες.

Η ιδιαιτερότητα -σύμφωνα με πληροφορίες- αφορά το ότι αυτή δικογραφία, παρότι «δεμένη», όπως εκτιμούν νομικοί κύκλοι που γνωρίζουν το περιεχόμενό της, έμεινε «στο συρτάρι» περίπου τέσσερα χρόνια (!). Το ακόμα πιο εντυπωσιακό, δεδομένου ότι τον Σεπτέμβριο παραγράφεται, είναι ότι έμεινε στο «συρτάρι» δύο χρόνια επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. και δύο χρόνια επί Ν.Δ…

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή ο Ρασπούτιν πρόλαβε και «έχτισε γερά θεμέλια» στα ενδότερα της Δικαιοσύνης ή υπήρξε αμέλεια μετά την πολιτική αλλαγή. Κάποιοι υποστηρίζουν πως το «σύστημα» φρόντισε να κρατηθεί «μυστική» η δικογραφία και κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας. Και εμφανίστηκε αναγκαστικά λόγω επικείμενης παραγραφής. Ιδωμεν…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου