Ο νέος Οργανισμός δεν σηματοδοτεί κάτι το νέο, καθώς κινείται στο πνεύμα των προηγουμένων προσπαθειών. Δεν δημιουργεί όρους για μια σύγχρονη λειτουργία της Διπλωματικής Υπηρεσίας και αφήνει τα ίδια περιθώρια παρεμβάσεων της πολιτικής ηγεσίας στην υπηρεσιακή δομή και φυσικά η όλη πολιτεία του σημερινού υπουργού και κυβέρνησης δεν προοιωνίζει αποτελεσματική και δημιουργική προοπτική. Άλλωστε και η τοποθέτηση του Κοτζιά στην Ολομέλεια, ήταν ένα κείμενο θεωρητικής πολυλογίας, μία ομιλία-ευχολόγιο, δίχως ουσιαστικό περιεχόμενο και δίχως να απαντά στα πραγματικά θέματα και προκλήσεις του σύγχρονου διεθνούς περιβάλλοντος. Η αμηχανία και ανικανότητα της σημερινής κυβέρνησης και των προσώπων που την αποτελούν δεν χρειάζεται μεγάλες αναλυτικές ικανότητες για να αναδειχθούν, εφ’ όσον τα έργα τους μιλάνε από μόνα τους.

Οι σχέσεις με τις γειτονικές χώρες –π.χ. Αλβανία, ΠΓΔΜ- διολισθαίνουν από το κακό στο χειρότερο και ίσως το μόνο που μπορεί να επιδείξει ο Κοτζιάς ως επικεφαλής της Ελληνικής διπλωματίας και μπορεί να βρεί απήχηση και σε πολιτικούς χώρους πέραν τω κυβερνητικών συνεταίρων, είναι η στάση την οποία τήρησε στο Κυπριακό, στο οποίο βέβαια, ακολούθησε την ευκολία της συνήθους «σταθερότητας στην πατριωτική γραμμή», κάτι που εξετίμησε ιδιαιτέρως η … πατριωτική δεξιά, πλην όμως όχι και τόσο η Ελληνο-Κυπριακή πλευρά.

Στο θέμα τώρα –ζωτικής σημασίας- της δημιουργίας ενός επιτελικού οργάνου σχεδιασμού πολιτικής, πέραν της τοποθετήσεως του καθηγητού κου Ροζάκη –αδιαμφισβήτητα ενός λαμπρού και με ευρύ ορίζοντα γνώσεων επιστήμονος-, ο οποίος πέραν της θεωρητικής και ακαδημαϊκής καταρτίσεώς του έχει και πρακτικά εφαρμόσιμες ιδέες, δεν νομίζω ότι θα δούμε και πολύ σπουδαία πράγματα, καθώς η διαχείριση των διεθνών υποθέσεων της χώρας σήμερα απαιτεί κάτι περισσότερο από καλές προθέσεις.

Οι αστοχίες του Κοτζιά, οπωσδήποτε δεν δικαιολογούν τις ανοησίες των προκατόχων του. Το μόνο σημείο με ουσιαστική ενδιαφέρον, το οποίο περιείχε η ομιλία του νυν ΥΠΕΞ εκείνο, στο οποίο ανέφερε τα σχετικά με την περιστολή των δαπανών, στις οποίες επεδίδοντο οι προηγούμενοι Υπουργοί και οι … δανδήδες της υπηρεσίας, προκειμένου να αυτοϊκανοποιήσουν την μεγαλομανία τους (και κάποιοι να διασφαλίζουν, προφανώς ένα extra μεροκαματάκι). Ήταν πολύ δυσάρεστη η έκπληξη που μας επεφύλαξε ο Ν.Κ., αναφερόμενος στα περί δαπάνης 150.000 € ετησίως, τα οποία σπαταλούσε το Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού για την παραγωγή ενός εντύπου εσωτερικής ενημέρωσης, χωρίς πρακτική ωφέλεια.

Δηλαδή, εν μέσω μνημονίων και περικοπών, αλλά και των παρεχομένων από την ανάπτυξη του internet, δυνατοτήτων, οι προκάτοχοι του Κοτζιά και οι υπηρεσιακοί τους παρατρεχάμενοι, δαπανούσαν ένα σημαντικό ποσό προκειμένου να κάνουν … σοφότερους τους συναδέλφους τους και έναν κύκλο «συνεργατών». Εφ’ όσον τα πράγματα είναι έτσι, για αυτή, την φανφαρόνικη ασωτία πρέπει οι πολιτικοί και οι υπηρεσιακοί υπεύθυνοι και τυπικά να κληθούν να δώσουν εξηγήσεις. Να σημειωθεί εδώ, ότι το ΕΚΑΣ δεν είναι σαν τις άλλες υπηρεσίες. Δεν υπακούει στην υπηρεσιακή πυραμίδα, αλλά ανήκει στην άμεση ευθύνη και εποπτεία του εκάστοτε Υπουργού. Οι Υπουργοί είναι γνωστοί. Γνωρίζουμε και τους δύο υπηρεσιακούς υπευθύνους δ/ντες οι οποίοι, μάλιστα εμφανίζονται και με κοινωνική επιφάνεια