Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στα πέντε χρόνια από το δημοψήφισμα της 24ης Ιουνίου 2016 «καταναλώθηκαν» πολιτικά δύο Συντηρητικοί πρωθυπουργοί (Ντέιβιντ Κάμερον, Τερέζα Μέι), ένας Εργατικός αρχηγός της αντιπολίτευσης (Τζέρεμι Κόρμπιν) και Κύριος οίδε πόσοι ακόμη. Το ότι ο Μπόρις Τζόνσον δείχνει να πατάει γερά στα πόδια του δεν σημαίνει ότι τα δύσκολα δεν είναι μπροστά.

Η τελική συμφωνία με την Ε.Ε. πόρρω απέχει από αυτό που ονειρεύονταν οι πούροι Brexiters τύπου Φάρατζ, ενώ ανοιχτές εκκρεμότητες, όπως το θέμα των ιρλανδικών συνόρων, βάζουν τα θεμέλια για νέες κρίσεις στο μέλλον.

Ηδη, οι πολίτες της Ε.Ε. δεν νιώθουν το ίδιο άνετα διασχίζοντας τη Μάγχη και σε αυτό συνέβαλαν οι διακρίσεις του Covid και ο «πόλεμος των εμβολίων» (λέγε με AstraZeneca). Η «ανάκτηση της βρετανικής κυριαρχίας» δυστυχώς περνά μέσα από τη μείωση της κυριαρχίας, ή έστω των συμφερόντων, των υπολοίπων «27» – έτσι λειτουργούν τα ισοζύγια.

Μπορεί να πράγματα να μην είναι τόσο τραγικά όσο τα περιγράφει το CNN στο χθεσινό του σχόλιο «Πέντε χρόνια μετά την ψήφο του Βrexit το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πιο διαιρεμένο από ποτέ».

Εμπεριέχει όμως αρκετή δόση αλήθειας, ιδίως αν μιλάμε για τη νέα ορμή με την οποία επανήλθαν στο προσκήνιο οι Σκώτοι αυτονομιστές και η άκαμπτη πρωθυπουργός τους, Νίκολα Στέρτζον. Το 0-0 με την Αγγλία στο «Γουέμπλεϊ» ήταν μια μικρή ρεβάνς για το 2014 και μια υπόμνηση ότι έρχεται νέο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας, ό,τι κι αν λέει το Λονδίνο.

Στο μεταξύ, η «νέα, ανεξάρτητη Βρετανία» ξαναβάζει πλώρη για τις ανοιχτές θάλασσες και το Ναυτικό της κονταροχτυπιέται με τους Ρώσους στην Κριμαία για λογαριασμό του ΝΑΤΟ. Το Royal Navy έχει ένα λόγο παραπάνω να δείξει ότι δεν είναι απλό παρακολούθημα των Αμερικανών.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr