Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Σε πολλές περιπτώσεις, τα κριτήρια με τα οποία ιδρυόταν μια σχολή δεν ήταν ακαδημαϊκά αλλά κομματικά, αφού οι πιέσεις τοπικών παραγόντων στους βουλευτές και η «εντοπιότητα» κάποιου υπουργού ήταν λόγοι αρκετοί για να στηθούν εν μια νυκτί ΤΕΙ (κάποτε) και ΑΕΙ (μέχρι πρόσφατα) με αντικείμενο σπουδών που θα μπορούσε να εξαντληθεί σε μια πτυχιακή.

Οι ανάγκες βέβαια των τοπικών κοινωνιών ήταν κατανοητές και υπαρκτές, όμως, ως γνωστόν, ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Διότι όταν θέλεις να ζωντανέψει η οικονομία της περιοχής, να παραμείνουν οι νέοι στον τόπο τους, να αναπτυχθεί η αγορά ακινήτων και να στηριχθεί το εμπόριο της περιοχής, χρειάζεσαι τα σωστά εργαλεία. Οχι ένα ακόμα ΑΕΙ.

Ετσι, αντί να ενισχυθούν με προσωπικό, χρήματα και υποδομές οι σχολές που το χρειάζονταν, κατακερματίζονταν, μια ούτως άλλως μικρή πίτα, σε ακόμα μικρότερα κομμάτια. Συν, ότι κάθε χρόνο μερικές χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες έπαιρναν ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Η απόφαση της κυβέρνησης να ξαναγράψει τον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας, καταργώντας τμήματα και ενσωματώνοντας το αντικείμενό τους σε άλλες σχολές, είναι γενναία και αναγκαία. Για αυτό και σηκώνει τόσες αντιδράσεις.

Ενα παρόμοιο πρόβλημα, που είχε διαφορετικές γενεσιουργές αιτίες και απείρως σοβαρότερες επιπτώσεις, είναι ο υγειονομικός χάρτης της χώρας. Η πανδημία ανέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο τις ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και χρήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και τον ανορθολογικό, όπως τον χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκε.

Οι πρωτοβάθμιες μονάδες Υγείας υπολειτουργούν, τα νοσοκομεία πιέζονται σε βαθμό ασφυξίας από περιστατικά που θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σε Κέντρα Υγείας, περιοχές ολόκληρες δεν έχουν παιδιατρικό νοσοκομείο και άλλες έχουν δύο νοσοκομεία σε απόσταση αναπνοής, αλλά κανένα δεν λειτουργεί με ενιαίο σχεδιασμό.

Θυμίζουμε το τραγικό περιστατικό, πριν από δύο χρόνια, όταν μια 52χρονη γυναίκα κατέρρευσε στην Ολυμπία και τελικά πέθανε στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε από το Νοσοκομείο Πύργου στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων στο οποίο δεν έφθασε ποτέ.

Αν πρέπει να ξαναφτιαχθεί αυτό το σύστημα; Ασφαλώς. Αν πρέπει σε αυτόν το σχεδιασμό να ενταχθεί και ο ιδιωτικός τομέας; Ασφαλώς. Διότι η πανδημία δεν ανέδειξε μόνο παθογένειες. Θύμισε την τεράστια δύναμη που έχει το ΕΣΥ αλλά και τη δυνατότητα που υπάρχει για συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα. Μια συνεργασία, που από τη στιγμή που θα υπάρχει σωστό θεσμικό πλαίσιο , έλεγχος και διαφάνεια, δεν θα είναι απειλή, αλλά ευκαιρία.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου