Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ηταν ένας εξαιρετικά κομψός και κομματικά ενδεδειγμένος τρόπος να πουν ότι το Τείχος του Βερολίνου έπεσε. Δεν ξέρουμε αν αυτού του είδους τη δημοσιογραφία είχαν στο μυαλό τους όσοι οραματίζονταν το ΣΥΡΙΖΑ channel, πάντως, οι κωμικοτραγικές καταστάσεις, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και συμπληρώνουν τις εικόνες απείρου κάλλους που ζήσαμε την εποχή των τηλεοπτικών αδειών, ξεπερνούν σε γραφικότητα την έμπνευση του Ανατολικογερμανού αρχισυντάκτη.

Μεγαλοεπιχειρηματίες με τους νομικούς τους κλειδωμένοι σε ένα κτίριο και απομονωμένοι σε ξεχωριστά δωμάτια υπό το βλέμμα του Μεγάλου Αδελφού, βοσκοτόπια που έγιναν φιλέτα και ξαναέγιναν βοσκοτόπια, θαλασσοδάνεια και εγγυητικές χωρίς εγγυήσεις, καθ’ ομολογίαν μπροστινοί, σύντροφοι που έγιναν εχθροί, ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ… Το φιάσκο που ξεκίνησε με το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας εξελίχθηκε σε φάρσα και σήμερα σε ένα ανηλεές τρολάρισμα με φόντο τους αρμούς της 4ης εξουσίας.

«Εμένα ο Παππάς ήταν φίλος. Να ξεκαθαρίσει: Ετσι με έβλεπε; Οπως τους άλλους; Ή είχαμε κάτι το διαφορετικό; Με είδε στο σπίτι του. Στο σπίτι μου. Στο γραφείο μου. Εκεί γνώρισε πολύ κόσμο στο γραφείο μου. Εκεί υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν παραμείνει. Για παράδειγμα, μία Βουλγάρα καφετζού. Ερχόταν και πίναμε καφέ. Είχα κι έναν γιατρό για το σάκχαρο. Το φοβόταν και εξεταζόμασταν μαζί», φέρεται να είπε ο Χρήστος Καλογρίτσας στα εμβρόντητα μέλη της Επιτροπής. Εξετάσεις σακχάρου η Εξεταστική δεν ζήτησε ούτε και πιστοποιητικό κομματικής νομιμοφροσύνης, αν και το τελευταίο δόθηκε αυτοβούλως. «Ημουν και είμαι αριστερός. Είχα επιμείνει στον Λαφαζάνη να μη φύγει τότε. Εγώ έμεινα στο κόμμα. Ενιωσα ξαναστρατολογημένος στο κόμμα. Εμεινα στους “νέους”. Μετά τις εκλογές και αφού κερδίσαμε, και επειδή είχα την εμπειρία, κλήθηκα από τους ίδιους ανθρώπους και μου ζήτησαν να συμπράξω μαζί τους για τα ΜΜΕ».

Δεν είμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε αν τα όσα ακούγονται και διαρρέονται από τις εργασίες της Προανακριτικής Επιτροπής και τα όσα φέρεται να υποστηρίζει ο Χρήστος Καλογρίτσας αποτελούν αποδείξεις τέλεσης αδικημάτων. Ωστόσο, το πολιτικό σκέλος της ιστορίας που ξετυλίγεται σήμερα αποκαλύπτει τη φρενίτιδα της εποχής ΣΥΡΙΖΑ που είχε έναν και μοναδικό σκοπό: Να απαξιωθούν οι δημοσιογράφοι που δεν ήταν κομματικά όργανα. Η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» κράδαινε ως λάβαρο τη μάχη κατά της διαπλοκής των «βοθροκάναλων», στοχοποιώντας και πολεμώντας παραδοσιακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Σήμερα, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αφού η επιχείρηση άλωσης των ΜΜΕ απέτυχε παταγωδώς, αμφισβητεί την κατάθεση του «κόκκινου εργολάβου» και πρώην συντρόφου και βλέπει στο πρόσωπό του έναν ψευδομάρτυρα της Νέας Δημοκρατίας και μια ιδιωτική διαφορά για 3 εκατομμύρια ευρώ να μετατρέπεται σε πολιτικό θέμα. Και οι δύο πλευρές θα πρέπει να αποδείξουν τις θέσεις τους. Αύριο, Δευτέρα, ο μάρτυρας θα εξεταστεί από τα μέλη της μειοψηφίας, οπότε νέες διαρροές και, κυρίως, νέες ερμηνείες ή παρερμηνείες των λεγομένων του θα υπάρξουν. Ο Χρήστος Καλογρίτσας, βέβαια, είπε ότι μιλά μόνο καρδιτσιώτικα και για την ξύλινη γλώσσα του κόμματος ούτε λόγος πλέον. Θα έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πώς θα συνεννοηθούν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου